Columns
Sinds ik mij weer wat intensiever met Puurvoetbalonline bezighoud, is het scrollen langs clubsites, uitslagenpagina’s en voetbalapps een vast onderdeel van mijn dagelijkse ritueel geworden. Het is een routine die ik met plezier uitvoer. Even kijken wat de uitslagen zijn, hoe de standen zich ontwikkelen, wie de doelpuntenmakers waren. Voor velen misschien een bijzaak, maar voor wie het amateurvoetbal een warm hart toedraagt, is het een heerlijke gewoonte.
Dit was weer het weekend
De titel van het televisieprogramma “Dit was het weekend” zou zomaar boven mijn eigen belevenissen kunnen staan. Niet over het betaalde voetbal, waar VAR-drama’s en overdreven theater de boventoon voeren, maar over het echte voetbal. Het voetbal van natte velden, koude dug-outs, koffie, en spelers die oprecht blij zijn met een zak snoep of een rollade bij de verloting. Het voetbal van mensen. Van amateurvoetbal.
vier potjes in een poule van 12? Gekkigheid!!!!
Beetje scrollen en ja hoor, daar is het weer: gekkigheid. Een poule van twaalf teams, en wat denk je? Vandaag 1 november worden er vier wedstrijden gespeeld Vier ploegen van in totaal minimaal 52 spelers, een basiself+ twee wissels, en vier vlaggers/leiders die denken dat de buitenspelregel iets met windrichting te maken heeft.kunnen op deze zaterdag gewoon wat anders doen. Boodschappen, kinderfeestje, citytrip met de schoonfamilie. Kan allemaal, want er is geen wedstrijd.
Waarom een doordeweekse bekerronde in het amateurvoetbal.
Het amateurvoetbalbekertoernooi, ooit bedoeld als feest van de underdog, is verworden tot een bureaucratisch gedrocht. Een competitie van willekeur, commerciële belangen en kromme regels. Wat ooit een kans was voor de kleinere clubs om te dromen van een stunt, is nu vooral een kwestie van geluk bij de loting en de vraag of je toevallig wél of géén lampen hebt boven je hoofdveld.
Engelse regels in het Walking Football? Ze kunnen me wat in Zeist !!!
Ik ben een Walking Footballer. En ik ben boos. Niet een beetje chagrijnig, nee, echt boos Want wat ooit begon als een heerlijke manier om op latere leeftijd nog een balletje te trappen, dreigt te veranderen in een karikatuur van zichzelf. En de KNVB? Die staat erbij, kijkt ernaar, en roept enthousiast: “We gaan het Engels aanpakken!” Nou, als dat waar is, dan stop ik. Dan hang ik mijn schoenen voorgoed aan de wilgen.
Spelerskaarten: nu is het genoeg!!
Het amateurvoetbal ,de trots van de dorpen, het cement van de gemeenschap, het toneel van kameraadschap, modder, gehaktballen en derde helften. Althans, dat is het romantische beeld dat we elkaar nog steeds graag voorschotelen. Maar wie even onder de motorkap kijkt, ziet iets anders: rot, verrot, en nog dieper verrot.
Podcastprofeten en cijferfetisjisten
Er is tegenwoordig geen ontkomen meer aan: wie zichzelf een beetje serieus neemt in de mediawereld, heeft een podcast. De buurman met een microfoon in z’n schuur, de verslaggever die eindelijk zijn stem mag laten horen nadat hij dertig jaar lang alleen stukjes mocht tikken, en de ex-voetballer die ooit drie keer in de basis stond bij FC Groningen allemaal hebben ze een podcast. En allemaal denken ze dat ze iets te melden hebben.
Elkaar wat gunnen zou mooi zijn
Afgelopen zondag hoorde ik een trainer iets zeggen wat in het amateurvoetbal bijna revolutionair klinkt: “Je moet elkaar wat gunnen.”
Een simpele zin, maar eentje die bij mij bleef hangen. Zijn ploeg had net met een prima lopende aanval de 0-1 gemaakt tegen de koploper. Mooie goal, goed uitgespeeld. Niks op af te dingen.
Een simpele zin, maar eentje die bij mij bleef hangen. Zijn ploeg had net met een prima lopende aanval de 0-1 gemaakt tegen de koploper. Mooie goal, goed uitgespeeld. Niks op af te dingen.
Een fusie als reddingsboei of als laatste hoofdstuk?
Wanneer je regelmatig langs de voetbalvelden in onze regio loopt, hoor je van alles. Over gemiste kansen, scheidsrechters die “het weer niet zagen”, maar ook over onderwerpen die wat dieper gaan dan de uitslag van de dag. Eén van die onderwerpen waar ik de laatste weken steeds vaker vragen over krijg, is de mogelijke fusie tussen Kloosterburen, FC LEO en VVSV’09.
“Wat vind jij daar nou van, Johan?” wordt me dan gevraagd. En dan kun je twee dingen doen: zeggen dat je daar geen mening over hebt, of gewoon eerlijk zijn. Ik kies voor dat laatste.
“Wat vind jij daar nou van, Johan?” wordt me dan gevraagd. En dan kun je twee dingen doen: zeggen dat je daar geen mening over hebt, of gewoon eerlijk zijn. Ik kies voor dat laatste.
Van het padje: hoe Walking Football veranderde in Engelse theekrans
Door de ‘gekkigheid’ in de voorbereiding ben ik het WK Walking Football in Spanje toch met iets meer belangstelling gaan volgen dan ik eigenlijk van plan was. Dat doe ik omdat ik bij de herstart van Puurvoetbalonline, nu ruim 2 maanden geleden, heb gezegd dat er binnen het voetbal geen onderwerp is waar ik mijn mening niet over geef. Nu niet, morgen niet en daarna ook niet wat een belachelijk WK Walking Football betreft