Geen reactie, geen respect – waarom ik mijn KNVB-contributie niet meer betaal
Er zijn momenten dat je als voetballiefhebber denkt: nu is het wel mooi geweest. Dat moment heb ik de afgelopen week beleefd.
Want als fanatiek Walking Footballer, liefhebber van alles wat naar gras ruikt en iemand die nog altijd gelooft dat voetbal meer is dan alleen een spelletje, had ik gehoopt dat er bij de KNVB nog iets van fatsoen, betrokkenheid en sportieve interesse leefde. Helaas, mijn mailbox vertelt een ander verhaal.
Op 22 oktober 2025 heb ik onderstaande mail gestuurd naar de persafdeling van de KNVB. Een normale, beleefde mail, waarin ik mijn mening gaf over de selectie van het Nederlands Walking Football-team voor het WK.
Geen scheldkanonnade, geen azijn, hooguit wat humor, wat sarcasme, maar vooral: oprechte betrokkenheid bij de sport waar ik (en velen met mij) zo van hou.
Hieronder de tekst van mijn mail:
En wat heeft de KNVB laten horen? Precies: niets. Geen ontvangstbevestiging, geen kort berichtje van “bedankt voor je mail, we nemen het mee”. Zelfs geen automatische reply. Helemaal niets.
Natuurlijk, het is druk op Zeist. Natuurlijk, er zijn vergaderingen, beleidsstukken en misschien zelfs een kerstborrel die voorbereid moet worden. Maar is het echt te veel gevraagd om een gewone voetballer, iemand die zijn contributie betaalt,gewoon even een fatsoenlijk antwoord te geven?
Misschien hebben ze gelijk. Misschien ben ik inderdaad een roepende in de woestijn. Maar liever dat, dan iemand die blijft betalen en zwijgen terwijl hij zich ergert aan de minachting van bovenaf. Walking Football verdient beter. Niet alleen op het veld, maar ook buiten de lijnen. Er zijn in Nederland duizenden spelers die met hart en ziel bezig zijn met deze prachtige vorm van voetbal. Zij verdienen een bond die luistert, die stimuleert, en die respect toont. En als die bond dat niet doet?
Dan zal de echte ziel van het voetbal ,de passie, de kameraadschap en het respect, te vinden blijven bij de clubs. Niet op Zeist, maar op het veld. Tussen de mannen en vrouwen die, ondanks hun leeftijd, nog altijd met twinkelende ogen achter de bal aanlopen.
En zolang de bond dat niet inziet ,en niet eens de moeite neemt om een simpele mail te beantwoorden, kies ik ervoor om mijn eigen lijn te trekken. Met opgeheven hoofd, en met dezelfde fanatieke geest waarmee ik elke week het veld op stap. Want voetbal , echt voetbal ,begint niet in Zeist. Het begint op het gras of kunstgras
Want als fanatiek Walking Footballer, liefhebber van alles wat naar gras ruikt en iemand die nog altijd gelooft dat voetbal meer is dan alleen een spelletje, had ik gehoopt dat er bij de KNVB nog iets van fatsoen, betrokkenheid en sportieve interesse leefde. Helaas, mijn mailbox vertelt een ander verhaal.
De aanleiding: een gewone, nette mail
Op 22 oktober 2025 heb ik onderstaande mail gestuurd naar de persafdeling van de KNVB. Een normale, beleefde mail, waarin ik mijn mening gaf over de selectie van het Nederlands Walking Football-team voor het WK.Geen scheldkanonnade, geen azijn, hooguit wat humor, wat sarcasme, maar vooral: oprechte betrokkenheid bij de sport waar ik (en velen met mij) zo van hou.
Hieronder de tekst van mijn mail:
Aan de KNVB,
Als fanatiek Walking Footballer en nog altijd een liefhebber van de geur van vers gemaaid gras, heb ik met grote interesse (en lichte verbazing) kennisgenomen van de selectie die Nederland zal vertegenwoordigen op het WK Walking Football. Omdat ik niet de enige ben die hierover de wenkbrauwen heeft opgetrokken, heb ik daar een artikel over geschreven op mijn eigen platform:
www.puurvoetbalonline.nl.
De link: https://www.puurvoetbalonline.nl/rond-de-bal/15073-het-pretpakket-team-van-de-knvb-een-klap-in-het-gezicht-van-het-echte-walking-football.html
Laat ik vooropstellen: ik gun iedere speler een oranje shirt, ook degene die zijn schoenen alweer een tijdje naast de spreekwoordelijke geraniums had gezet. Maar Walking Football is méér dan een gezellig potje op een verlaten schoolplein of modderveld. Het is een serieuze en groeiende tak van onze voetbalsport, waarin spelers zich blijven ontwikkelen, trainen en, jawel, soms nog steeds dromen van een selectie voor Oranje.
Juist daarom vind ik het jammer dat de huidige samenstelling van het WK-team niet het beste laat zien van wat Walking Football in Nederland te bieden heeft. Er zijn door het hele land spelers en teams die wekelijks trainen, toernooien spelen en alles geven voor de sport. Mensen die het spelletje niet alleen beheersen, maar ook uitdragen wat Walking Football hoort te zijn: fanatisme met fatsoen, kameraadschap met kwaliteit.
Met mijn artikel wil ik geen azijn schenken, maar liever een fles sportieve inspiratie ontkurken. Misschien is het goed om bij toekomstige selecties iets meer te kijken naar inzet, spelplezier en prestaties, en iets minder naar wie er toevallig in de buurt van een geranium te vinden is.
Ik nodig u van harte uit het artikel te lezen en de discussie niet uit de weg te gaan. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: een representatief team dat Nederland met trots én met kunde vertegenwoordigt.
Met sportieve groet,
Johan Staal
Walking Footballer & eigenaar/beheerder website: www.puurvoetbalonline.nl
Mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Tel: 06-27109055
De reactie van Zeist: stilte
We schrijven inmiddels 31 oktober 2025.En wat heeft de KNVB laten horen? Precies: niets. Geen ontvangstbevestiging, geen kort berichtje van “bedankt voor je mail, we nemen het mee”. Zelfs geen automatische reply. Helemaal niets.
Natuurlijk, het is druk op Zeist. Natuurlijk, er zijn vergaderingen, beleidsstukken en misschien zelfs een kerstborrel die voorbereid moet worden. Maar is het echt te veel gevraagd om een gewone voetballer, iemand die zijn contributie betaalt,gewoon even een fatsoenlijk antwoord te geven?
Daarom trek ik de stekker eruit
En precies om die reden heb ik voor mijzelf een besluit genomen: ik ga geen bondscontributie meer betalen. Niet uit rancune, maar uit principe. Ik weiger nog langer bij te dragen aan een bond die clubs, vrijwilligers en spelers niet serieus neemt, en die het fatsoen mist om een simpel mailtje te beantwoorden. Bij SV Bedum, mijn club, betaal ik graag contributie. Daar wordt het geld gebruikt voor wat écht telt: materiaal, velden, koffie, en alles wat het clubleven draaiende houdt. Maar ik wil zwart op wit dat van mijn vier keer 31 euro geen cent naar de KNVB gaat. Geen euro voor een bond die de titel ‘Koninklijke’ allang niet meer waard is. Want eerlijk gezegd: dat woord kunnen ze beter vervangen door een korter woord van drie letters, beginnend met een K. (En nee, dat is niet “Koe”.)Een roepende in de woestijn? Misschien.
Ik weet dat sommige mensen zullen zeggen: “Johan, wat maakt het nou uit. Ze luisteren toch niet.”Misschien hebben ze gelijk. Misschien ben ik inderdaad een roepende in de woestijn. Maar liever dat, dan iemand die blijft betalen en zwijgen terwijl hij zich ergert aan de minachting van bovenaf. Walking Football verdient beter. Niet alleen op het veld, maar ook buiten de lijnen. Er zijn in Nederland duizenden spelers die met hart en ziel bezig zijn met deze prachtige vorm van voetbal. Zij verdienen een bond die luistert, die stimuleert, en die respect toont. En als die bond dat niet doet?
Dan zal de echte ziel van het voetbal ,de passie, de kameraadschap en het respect, te vinden blijven bij de clubs. Niet op Zeist, maar op het veld. Tussen de mannen en vrouwen die, ondanks hun leeftijd, nog altijd met twinkelende ogen achter de bal aanlopen.
Slotwoord
Ik schrijf dit niet uit boosheid(wel een beetje), maar meer uit teleurstelling. De KNVB mag dan denken dat Walking Football een leuke bezigheidstherapie is voor mensen met grijze haren, maar voor ons is het véél meer. Het is een sport die verbindt, motiveert en inspireert.En zolang de bond dat niet inziet ,en niet eens de moeite neemt om een simpele mail te beantwoorden, kies ik ervoor om mijn eigen lijn te trekken. Met opgeheven hoofd, en met dezelfde fanatieke geest waarmee ik elke week het veld op stap. Want voetbal , echt voetbal ,begint niet in Zeist. Het begint op het gras of kunstgras
