Twee jaar achtereen eindigde VVSV’09 onderaan in de competitie. Pijnlijk, ontmoedigend, maar voor de ware liefhebber van het amateurvoetbal ook een realiteit die bij de sport hoort. Toch waait er in Ulrum dit seizoen een frisse wind door de selectie van trainer Auke Doornbosch. De tijden van structurele nederlagen en demotiverende zaterdagen lijken langzaam maar zeker voorbij. Met een stevige kwaliteitsimpuls, een vernieuwde selectie en wellicht zelfs een verrassing onder de lat, zou VVSV’09 dit seizoen zomaar voor een onverwachte sprong op de ranglijst kunnen zorgen. De zevende plek? Waarom niet.

Na een seizoen om snel te vergeten ,met nul punten in de vierde klasse, begint ZEC uit Zandeweer komend seizoen in de vijfde klasse met een heldere en nuchtere missie: wedstrijden winnen, plezier terugvinden, en bouwen aan vertrouwen. Geen grootspraak, geen onrealistische ambities, maar gewoon weer lekker voetballen. Want dat is, na een jaar vol sportieve teleurstellingen, het belangrijkste.

Op papier behoort Noordpool-U.F.C. zonder twijfel tot de top 5 van de vijfde klasse. Kijk je puur naar de selectie, dan is er kwaliteit genoeg aanwezig om mee te doen om de bovenste plekken. Maar zoals wel vaker in de voetballerij geldt: kwaliteit op het veld is slechts één deel van het verhaal. Wat er rondom het veld gebeurt, is minstens zo bepalend. En laat dát nou net het pijnpunt zijn in Uithuizen.

De competitie in de vijfde klasse van het amateurvoetbal staat bekend om zijn wisselvalligheid, verrassingen en regionale onderlinge rivaliteit. In dat krachtenveld zijn Rood Zwart Baflo, Warffum en OKVC op papier dé favorieten voor de titel. Clubs met brede selecties, scorend vermogen en ervaring in het spelen om de prijzen. Maar onder de radar beweegt zich nog een ploeg met potentie: FC LEO uit Leens.

In het pittoreske Zoutkamp, waar het water nooit ver weg is en de dorpskern nog leeft van saamhorigheid, ligt een club met een herkenbaar en eerlijk verhaal: VV Zeester. Een stabiele vijfdeklasser, al jarenlang. Niet slechter, maar ook niet echt beter. Een ploeg die altijd meedoet, nooit wegzakt, maar waarvan je elk seizoen denkt: misschien dit jaar… En toch blijft het vaak bij net niet.

In Warffum zijn de ambities dit seizoen glashelder. Na jaren van bouwen, groeien en leren is het nu tijd om te oogsten. De vijfde klasse is dit jaar niet bijzonder sterk bezet, en dus lijkt er een reële kans voor het jonge team van trainer Nico de Vries om minimaal de nacompetitie te halen. Sterker nog, als het mentaal klopt, kan Warffum zomaar eens meedoen om de titel.

Met de start van het nieuwe seizoen in aantocht, gonst het in Baflo van de verwachtingen. Rood Zwart Baflo wordt door velen bestempeld als dé kampioenskandidaat in de vijfde klasse. Maar met die status komt ook druk – en ligt de lat dit seizoen onverbiddelijk hoog.

Ooit een hechte dorpsclub waar voetbal en gemeenschap hand in hand gingen, is VV Usquert de afgelopen jaren steeds verder afgedreven van zijn lokale wortels. In plaats van herkenbare gezichten op en rond het veld, zien we nu een elftal dat elk seizoen opnieuw samengesteld lijkt te worden. Vaste gezichten zijn zeldzaam geworden. De club is op dit moment een vreemdelingenlegioen, met spelers die komen en gaan en van wie de meesten geen binding met het dorp hebben.

Noordwolde redde zich vorig seizoen op het nippertje in de vierde klasse. Het was spannend tot het laatste fluitsignaal, maar de ploeg bleef overeind. Een prestatie die door sommigen misschien wordt onderschat, maar binnen de club als een klein wonder werd ervaren. Zeker gezien de omstandigheden waarin dat gebeurde: blessures, schorsingen en beperkte personele bezetting. Nu, een paar maanden later, staat de ploeg aan de vooravond van een nieuw seizoen – met nieuwe zorgen, maar ook met de vertrouwde vechtlust.

Want dat het opnieuw een lastig jaar gaat worden, daar is eigenlijk niemand naïef over. Integendeel. Waar veel ploegen de voorbereiding starten met een bredere selectie en versterkingen, heeft Noordwolde te maken met een leegloop. Spelers zijn gestopt, vertrokken naar andere clubs of simpelweg niet meer beschikbaar door werk of privéomstandigheden. En dus rest de technische staf niets anders dan het eerste en tweede elftal samen te voegen om überhaupt tot een volwaardig team te komen.

Het gevolg is een smalle selectie waarin de basis elf al snel bekend is, simpelweg omdat er weinig alternatieven zijn. Wedstrijden worden gespeeld met een bank van jeugdspelers, gelegenheidsverdedigers of spelers die normaal hun minuten maakten in het tweede. Dat is niet ideaal, maar wel de realiteit bij Noordwolde. En dat is meteen ook wat deze club zo typeert: niet zeuren, gewoon doorgaan. Want opgeven is geen optie.

Niets te verliezen

Op papier is Noordwolde voor velen buiten de club dé degradatiekandidaat bij uitstek. De naam zingt rond in de wandelgangen van de vierde klasse. Tegenstanders zien Noordwolde als een ploeg waar de punten "gewoon" tegen gepakt moeten worden. Dat is pijnlijk, maar het schept ook ruimte. Want juist doordat de verwachtingen van buitenaf laag zijn, speelt Noordwolde in zekere zin bevrijd. Er is niets te verliezen.

Binnen de club leeft dan ook het besef dat het behoud van de vierde klasse een wereldprestatie zou zijn. Geen enkele Noordwoldenaar rekent zich rijk, maar niemand heeft zich ook bij voorbaat neergelegd bij degradatie. Integendeel. De wil is er, de inzet ook. Noordwolde weet wat het is om te knokken, en dat zal ook dit seizoen weer moeten.

Historie verdient respect

Wat het extra wrang maakt, is dat Noordwolde een club is met een mooie historie. Ooit was dit een vereniging die meedeed om de bovenste plekken in de competitie. Er werd goed gevoetbald, de tribunes zaten vol en er was sprake van gezonde sportieve ambities. Tegenwoordig zijn de middelen beperkter, de aanwas minder en de marges flinterdun. Toch is het karakter van de club nooit verdwenen.

Noordwolde is een club waar vrijwilligers het verschil maken. Waar de lijnen worden gekalkt door mensen die er al decennialang rondlopen. Waar de kantine wordt gedraaid door ouders, oud-spelers en echte clubmensen. Die basis verdient respect. Juist daarom is het zo belangrijk dat de sfeer goed blijft, ook als de resultaten tegenvallen. Want als er intern gemor komt, wordt het seizoen lang – en vooral pijnlijk. En dat verdient niemand binnen deze club.

Samen erdoorheen

Voor de technische staf is het een extra uitdaging. Trainers moeten creatief zijn met de bezetting, spelers moeten multifunctioneel worden ingezet. Een vleugelverdediger die noodgedwongen op het middenveld staat, een spits die een linie zakt omdat de opties op het middenveld op zijn. Het hoort er allemaal bij.

Maar de sleutel ligt in saamhorigheid. De sfeer binnen de groep zal bepalen of Noordwolde zich staande kan houden. Want tactiek en kwaliteit zijn belangrijk, maar in een competitie waar het soms draait om de laatste tien minuten, het laatste restje energie of de bereidheid om voor elkaar te lopen, maakt teamspirit het verschil.

Als Noordwolde de koppen bij elkaar houdt, elkaar blijft steunen en het plezier behoudt – ondanks tegenslagen – dan is alles mogelijk. Misschien geen kampioenschap of periodetitel, maar wel iets wat minstens zo waardevol is: strijd, trots en hopelijk lijfsbehoud.

De echte winst

En stel dat het niet lukt? Dan nog is er iets gewonnen. Want wat Noordwolde laat zien, is dat voetbal veel meer is dan alleen prestaties. Het is een sociale ontmoetingsplek, een uitlaatklep, een plek waar generaties elkaar treffen. De vierde klasse is mooi, maar de echte klasse zit hem in de manier waarop deze club zich staande houdt, ondanks alles.

Noordwolde begint als underdog, maar wel één die niemand zomaar opzijzet. En als de wil er is, en de groep bij elkaar blijft, kan dit seizoen zomaar uitgroeien tot een verhaal waarin karakter wint van kwaliteit. Want in Noordwolde weten ze al jaren: met vechtlust kom je verder dan je denkt.

Na een rumoerig begin van het vorige seizoen, waarin een trainerswissel al vroeg voor de nodige reuring zorgde, eindigde VV Middelstum uiteindelijk op een verdienstelijke zesde plaats in de competitie. Daarmee wist de ploeg zich knap te herpakken na een moeilijke aanloop, al bleef de nasleep van de trainersperikelen voelbaar binnen de selectie. Voor het nieuwe seizoen is er gekozen voor een frisse wind aan het roer, in de persoon van Jan Pieter Westing – een jonge, ambitieuze trainer die bovendien geboren en getogen is in Middelstum..