Man van de Wedstrijd:Scheidsrechter Henk Poort laat zijn assistenten achter zich
Iedere voetballiefhebber kent het ritueel: na afloop van een wedstrijd op de fiets of in de auto, met het zweet nog op het voorhoofd en de geur van nat gras in de neus, wordt de wedstrijd nog eens rustig herbeleefd. De passes, de tackles, de duels, de doelpunten – en steevast de vraag: wie was vandaag de man van de wedstrijd? Soms is het de spits die een briljante goal maakt, soms de verdediger die onverschrokken ingrijpt, maar soms is het… de scheidsrechter.
Zaterdag was ik aanwezig bij het duel SIOS-Mamio in Sauwerd, een wedstrijd die op voorhand al aantrekkelijk leek. Wat dit duel echter echt onvergetelijk maakte, was de manier waarop scheidsrechter Henk Poort het spel leidde. De KNVB had Poort, afkomstig uit Delfzijl, aangesteld voor deze ontmoeting, en eerlijk gezegd ik had hem nog niet vaak in actie gezien. Bij binnenkomst in de bestuurskamer van SIOS bleek al snel dat we te maken hadden met een aimabele, fit ogende 63-jarige arbiter die het scheidsrechtersvak serieus neemt, en dat zou de hele middag duidelijk worden.
Na de koffie volgde een verzorgde warming-up, waarbij meteen opviel dat Poort zijn routine kent en zich volledig focust op het spel dat komen gaat. Het was duidelijk: dit is een scheidsrechter die zijn hobby niet half beoefent, maar met volle overgave. Zodra het fluitsignaal klonk, werd het al snel duidelijk dat Poort meer op zijn eigen observaties vertrouwde dan op de adviezen van zijn assistenten. En dat was maar goed ook.
Een twijfelachtige vlag, een aarzelende arm , soms was het bijna komisch om te zien hoe zij probeerden op te vallen, terwijl Poort rustig zijn eigen koers voer. Iedere keer dat een assistent een misplaatst signaal gaf, kon je bijna horen hoe Poort innerlijk dacht: “Laat maar, dit los ik zelf wel.”
En loslaten deed hij. Poort liet beide ploegen voetballen, floot alleen wanneer het écht nodig was en stuurde het duel met een combinatie van autoriteit en rust. In een wedstrijd die fysiek was, hield hij het overzicht en wist hij het spel te sturen zonder op te vallen. Zijn optreden was een schoolvoorbeeld van hoe je als scheidsrechter invloed uitoefent zonder het spel te verstikken.
Het hoogtepunt van Poorts optreden kwam in de hectische slotfase. Terwijl een van zijn assistenten druk in de weer was met een eigen interpretaties van buitenspel bleef Poort de absolute baas op het veld. Hij communiceerde duidelijk en respectvol met spelers, nam beslissingen zonder drama en liet iedereen voetballen. Zijn aanwezigheid straalde vertrouwen uit, en dat zorgde ervoor dat de wedstrijd niet alleen eerlijk, maar ook aantrekkelijk bleef. Het contrast met zijn assistenten kon bijna niet groter zijn. Terwijl Poort op gevoel en ervaring floot, leken zij soms meer bezig met het spelen van hun eigen rol dan met het ondersteunen van de hoofdarbiter. Hun ‘goede’ bedoelingen waren duidelijk, maar de uitvoering liet gelukkig te wensen over.
Na afloop van het duel bleef één ding hangen: Henk Poort had zichzelf vandaag bewezen als dé man van de wedstrijd. Niet vanwege spectaculaire ingrepen of sensationele beslissingen, maar door de wedstrijd op een manier te leiden die zowel rechtvaardig als plezierig was. Poort liet zien dat echte autoriteit voortkomt uit kennis, ervaring en vertrouwen in jezelf. Zo keerde ik terug naar huis, nog steeds nagenietend van het duel, maar vooral van het optreden van een scheidsrechter die laat zien hoe het moet. Henk Poort verdient alle lof voor zijn optreden, De man van de wedstrijd was deze zaterdag duidelijk: Henk Poort, de arbiter die zijn vak beheerst en tegelijkertijd de wedstrijd laat ademen.
Zaterdag was ik aanwezig bij het duel SIOS-Mamio in Sauwerd, een wedstrijd die op voorhand al aantrekkelijk leek. Wat dit duel echter echt onvergetelijk maakte, was de manier waarop scheidsrechter Henk Poort het spel leidde. De KNVB had Poort, afkomstig uit Delfzijl, aangesteld voor deze ontmoeting, en eerlijk gezegd ik had hem nog niet vaak in actie gezien. Bij binnenkomst in de bestuurskamer van SIOS bleek al snel dat we te maken hadden met een aimabele, fit ogende 63-jarige arbiter die het scheidsrechtersvak serieus neemt, en dat zou de hele middag duidelijk worden.
Na de koffie volgde een verzorgde warming-up, waarbij meteen opviel dat Poort zijn routine kent en zich volledig focust op het spel dat komen gaat. Het was duidelijk: dit is een scheidsrechter die zijn hobby niet half beoefent, maar met volle overgave. Zodra het fluitsignaal klonk, werd het al snel duidelijk dat Poort meer op zijn eigen observaties vertrouwde dan op de adviezen van zijn assistenten. En dat was maar goed ook.
Een twijfelachtige vlag, een aarzelende arm , soms was het bijna komisch om te zien hoe zij probeerden op te vallen, terwijl Poort rustig zijn eigen koers voer. Iedere keer dat een assistent een misplaatst signaal gaf, kon je bijna horen hoe Poort innerlijk dacht: “Laat maar, dit los ik zelf wel.”
En loslaten deed hij. Poort liet beide ploegen voetballen, floot alleen wanneer het écht nodig was en stuurde het duel met een combinatie van autoriteit en rust. In een wedstrijd die fysiek was, hield hij het overzicht en wist hij het spel te sturen zonder op te vallen. Zijn optreden was een schoolvoorbeeld van hoe je als scheidsrechter invloed uitoefent zonder het spel te verstikken.
Het hoogtepunt van Poorts optreden kwam in de hectische slotfase. Terwijl een van zijn assistenten druk in de weer was met een eigen interpretaties van buitenspel bleef Poort de absolute baas op het veld. Hij communiceerde duidelijk en respectvol met spelers, nam beslissingen zonder drama en liet iedereen voetballen. Zijn aanwezigheid straalde vertrouwen uit, en dat zorgde ervoor dat de wedstrijd niet alleen eerlijk, maar ook aantrekkelijk bleef. Het contrast met zijn assistenten kon bijna niet groter zijn. Terwijl Poort op gevoel en ervaring floot, leken zij soms meer bezig met het spelen van hun eigen rol dan met het ondersteunen van de hoofdarbiter. Hun ‘goede’ bedoelingen waren duidelijk, maar de uitvoering liet gelukkig te wensen over.
Na afloop van het duel bleef één ding hangen: Henk Poort had zichzelf vandaag bewezen als dé man van de wedstrijd. Niet vanwege spectaculaire ingrepen of sensationele beslissingen, maar door de wedstrijd op een manier te leiden die zowel rechtvaardig als plezierig was. Poort liet zien dat echte autoriteit voortkomt uit kennis, ervaring en vertrouwen in jezelf. Zo keerde ik terug naar huis, nog steeds nagenietend van het duel, maar vooral van het optreden van een scheidsrechter die laat zien hoe het moet. Henk Poort verdient alle lof voor zijn optreden, De man van de wedstrijd was deze zaterdag duidelijk: Henk Poort, de arbiter die zijn vak beheerst en tegelijkertijd de wedstrijd laat ademen.
