Scheidsrechter Hans Bulthuis: “De gezelligheid langs de velden is het mooiste wat er is”
In het amateurvoetbal kom je ze overal tegen: scheidsrechters die met passie en plezier elke week op het veld staan. Eén van hen is Hans Bulthuis, een echte voetballiefhebber uit Stedum, nu woonachtig in Siddeburen, die pas op latere leeftijd begon met fluiten, maar inmiddels niet meer weg te denken is van de Groningse velden. We spreken hem over zijn liefde voor het amateurvoetbal, zijn sportieve hoogtepunten en de charme van een ouderwetse bestuurskamer.
Voor scheidsrechter Hans Bulthuis is het duidelijk: het amateurvoetbal is het mooiste dat er is. “De belevenis is intenser, en rondom de velden is het gewoon veel leuker,” vertelt hij. “Je voelt de emoties, hoort de aanmoedigingen van het publiek, en na de wedstrijd sta je nog gezellig met elkaar te praten. Dat is waar voetbal om draait. In het betaald voetbal is alles groot en zakelijk geworden, maar bij de amateurs draait het nog echt om beleving.”
Als het gesprek op het Nederlands elftal komt, heeft Hans een duidelijke mening over wie er na Ronald Koeman bondscoach zou moeten worden. “Ron Jans is een uitstekende trainer, een echte people manager, maar als bondscoach zie ik hem niet direct. Wel als assistent. Iemand die de groep goed aanvoelt en de ego’s een beetje kan temperen, dat zou perfect bij hem passen.”
Als scheidsrechter kijkt Hans op tegen een grote naam: Björn Kuipers. “Hij is voor mij nog altijd de beste scheidsrechter die Nederland heeft gehad. Kuipers straalde altijd zelfvertrouwen uit, had overwicht zonder arrogant te zijn, en bleef rustig in elke situatie. Hij had uitstraling, dat is iets wat je niet kunt leren. Een voorbeeld voor elke scheidsrechter, jong of oud.”
Hoewel Hans het druk heeft met fluiten, neemt hij ook tijd voor ontspanning. “Tv kijk ik niet veel,” vertelt hij lachend. “Maar als ik iets kijk, dan zijn het vaak series zoals Outlander, The Tudors of Prison Break. Sterke verhalen met wat geschiedenis en spanning, dat vind ik mooi.” Als hij een dag iemand anders mocht zijn, kiest hij zonder twijfel voor acteur Keanu Reeves. “Een topacteur, maar vooral een goed mens. Hij is gewoon gebleven, ondanks al zijn succes. Daar heb ik echt bewondering voor.”
Hans is geboren en getogen in Stedum. “Ik heb daar tot mijn negentiende gevoetbald,” vertelt hij. “Helaas kreeg ik toen een zware knieblessure waardoor ik een jaar niet kon voetballen. Achteraf had ik toen al scheidsrechter moeten worden, maar ik begon er pas mee op mijn 46e. Ja, eigenlijk veel te laat. Maar beter laat dan nooit, toch?”
Zijn mooiste herinnering als scheidsrechter is een wedstrijd die hij niet snel zal vergeten. “Dat was de kampioenswedstrijd tussen Gronitas en VVK. Beide ploegen moesten winnen: de één voor het kampioenschap, de ander voor de periodetitel. Alles zat erin, spanning, strijd, emotie. Dat zijn de wedstrijden waarvoor je het doet. Als scheidsrechter voel je dan echt dat je onderdeel bent van iets bijzonders.”
Over de veranderingen in het amateurvoetbal is Hans kritisch, vooral over de digitalisering. “Vroeger was het altijd gezellig in de bestuurskamer. Je vulde de wedstrijdformulieren nog met pen in, dronk samen een bak koffie, maakte een praatje met de tegenstander. Tegenwoordig kom je binnen en zit er soms maar één bestuurslid, of helemaal niemand. Zelfs na de wedstrijd zie je vaak geen bestuur meer van de tegenpartij. Heel jammer, want de gezelligheid verdwijnt langzaam.”
Als het over eten gaat, hoeft Hans niet lang na te denken. “Vlees met hoofdletters,” zegt hij lachend. “Ik ben gek op vlees, vooral op rollade. Dat is mijn favoriet. Vis of vegan, dat is niks voor mij.”
Zijn zondagen zijn rustig, maar altijd gevuld met zijn trouwe viervoeter. “Een luie zondag begint met een kopje thee en een broodje hagelslag. Daarna ga ik een uur wandelen met onze hond Sjors, een Beagalier, mien dikke kameroad, zeg ik altijd. Na de lunch nog een rondje, en dan de rest van de middag Radio 1 aan. Heerlijk sport luisteren, maakt niet uit welke sport. Ik volg bijna alles.”
Lezen doet hij zelden, maar als hij het doet, kiest hij iets met karakter. “Het laatste boek dat ik heb gelezen was Zlatan. Een inspirerend verhaal over doorzettingsvermogen. Ik lees niet vaak, maar dat boek vond ik echt mooi.” Muziek speelt wel een grote rol in zijn leven. “Bon Jovi is mijn favoriete band. Ik luister veel verschillende muziek ,van de jaren ’60 tot en met de ’90. Alleen klassieke muziek, daar heb ik niet zoveel mee.”
En zijn favoriete film? Daar hoeft Hans niet lang over na te denken. “Harry Potter! Die kan ik keer op keer kijken zonder dat het saai wordt.” Over politiek heeft hij ook een duidelijke mening. “Politici moeten gewoon eens doen wat ze beloven. Na de verkiezingen veranderen ze te vaak van standpunt. Daar heb je als burger niks aan. Zeg wat je doet, en doe wat je zegt, zo simpel is het.”
FC Groningen volgt Hans op de voet. “Ze worden de verrassing van het seizoen,” zegt hij vol overtuiging. “Ze spelen fris, leuk voetbal, en het belangrijkste: ze zijn echt een team. Er staat minder druk op deze jongens dan bij de top vijf. Als Valente er nog bij was geweest, stonden ze misschien nog hoger.” Sportief actief is hij ook buiten het veld. “Naast het fluiten doe ik niet veel aan sport, maar ik loop elke dag acht tot tien kilometer met onze hond. Wandelen met Sjors is ook sporten, toch?”
Tot slot mag Hans nog één praktische vraag beantwoorden: zijn favoriete scheidsrechterstenue. “Groen,” zegt hij direct. “Dat vind ik op dit moment de mooiste kleur. Lekker fris, en het staat goed op het veld.” En hoe denkt hij over het vuurwerkverbod? “Dat hoeft van mij niet,” zegt hij beslist. “Maar het moet wel binnen de perken blijven. Gewoon op oudejaarsdag afsteken en niet het hele jaar door. Hoe meer je gaat verbieden, hoe meer mensen ertegenin gaan. Laat mensen een beetje hun plezier houden, zolang het netjes gebeurt.”
Met een brede glimlach vat Hans het gesprek samen: “Fluiten is voor mij niet alleen een hobby, het is een stukje beleving, contact en gezelligheid. De mensen langs de lijn, de sfeer, het praatje na afloop , dat is waar het om draait. En zolang ik het kan doen, blijf ik het met plezier doen.”
Voor scheidsrechter Hans Bulthuis is het duidelijk: het amateurvoetbal is het mooiste dat er is. “De belevenis is intenser, en rondom de velden is het gewoon veel leuker,” vertelt hij. “Je voelt de emoties, hoort de aanmoedigingen van het publiek, en na de wedstrijd sta je nog gezellig met elkaar te praten. Dat is waar voetbal om draait. In het betaald voetbal is alles groot en zakelijk geworden, maar bij de amateurs draait het nog echt om beleving.”
Als het gesprek op het Nederlands elftal komt, heeft Hans een duidelijke mening over wie er na Ronald Koeman bondscoach zou moeten worden. “Ron Jans is een uitstekende trainer, een echte people manager, maar als bondscoach zie ik hem niet direct. Wel als assistent. Iemand die de groep goed aanvoelt en de ego’s een beetje kan temperen, dat zou perfect bij hem passen.”
Als scheidsrechter kijkt Hans op tegen een grote naam: Björn Kuipers. “Hij is voor mij nog altijd de beste scheidsrechter die Nederland heeft gehad. Kuipers straalde altijd zelfvertrouwen uit, had overwicht zonder arrogant te zijn, en bleef rustig in elke situatie. Hij had uitstraling, dat is iets wat je niet kunt leren. Een voorbeeld voor elke scheidsrechter, jong of oud.”
Hoewel Hans het druk heeft met fluiten, neemt hij ook tijd voor ontspanning. “Tv kijk ik niet veel,” vertelt hij lachend. “Maar als ik iets kijk, dan zijn het vaak series zoals Outlander, The Tudors of Prison Break. Sterke verhalen met wat geschiedenis en spanning, dat vind ik mooi.” Als hij een dag iemand anders mocht zijn, kiest hij zonder twijfel voor acteur Keanu Reeves. “Een topacteur, maar vooral een goed mens. Hij is gewoon gebleven, ondanks al zijn succes. Daar heb ik echt bewondering voor.”
Hans is geboren en getogen in Stedum. “Ik heb daar tot mijn negentiende gevoetbald,” vertelt hij. “Helaas kreeg ik toen een zware knieblessure waardoor ik een jaar niet kon voetballen. Achteraf had ik toen al scheidsrechter moeten worden, maar ik begon er pas mee op mijn 46e. Ja, eigenlijk veel te laat. Maar beter laat dan nooit, toch?”
Zijn mooiste herinnering als scheidsrechter is een wedstrijd die hij niet snel zal vergeten. “Dat was de kampioenswedstrijd tussen Gronitas en VVK. Beide ploegen moesten winnen: de één voor het kampioenschap, de ander voor de periodetitel. Alles zat erin, spanning, strijd, emotie. Dat zijn de wedstrijden waarvoor je het doet. Als scheidsrechter voel je dan echt dat je onderdeel bent van iets bijzonders.”
Over de veranderingen in het amateurvoetbal is Hans kritisch, vooral over de digitalisering. “Vroeger was het altijd gezellig in de bestuurskamer. Je vulde de wedstrijdformulieren nog met pen in, dronk samen een bak koffie, maakte een praatje met de tegenstander. Tegenwoordig kom je binnen en zit er soms maar één bestuurslid, of helemaal niemand. Zelfs na de wedstrijd zie je vaak geen bestuur meer van de tegenpartij. Heel jammer, want de gezelligheid verdwijnt langzaam.”
Als het over eten gaat, hoeft Hans niet lang na te denken. “Vlees met hoofdletters,” zegt hij lachend. “Ik ben gek op vlees, vooral op rollade. Dat is mijn favoriet. Vis of vegan, dat is niks voor mij.”
Zijn zondagen zijn rustig, maar altijd gevuld met zijn trouwe viervoeter. “Een luie zondag begint met een kopje thee en een broodje hagelslag. Daarna ga ik een uur wandelen met onze hond Sjors, een Beagalier, mien dikke kameroad, zeg ik altijd. Na de lunch nog een rondje, en dan de rest van de middag Radio 1 aan. Heerlijk sport luisteren, maakt niet uit welke sport. Ik volg bijna alles.”
Lezen doet hij zelden, maar als hij het doet, kiest hij iets met karakter. “Het laatste boek dat ik heb gelezen was Zlatan. Een inspirerend verhaal over doorzettingsvermogen. Ik lees niet vaak, maar dat boek vond ik echt mooi.” Muziek speelt wel een grote rol in zijn leven. “Bon Jovi is mijn favoriete band. Ik luister veel verschillende muziek ,van de jaren ’60 tot en met de ’90. Alleen klassieke muziek, daar heb ik niet zoveel mee.”
En zijn favoriete film? Daar hoeft Hans niet lang over na te denken. “Harry Potter! Die kan ik keer op keer kijken zonder dat het saai wordt.” Over politiek heeft hij ook een duidelijke mening. “Politici moeten gewoon eens doen wat ze beloven. Na de verkiezingen veranderen ze te vaak van standpunt. Daar heb je als burger niks aan. Zeg wat je doet, en doe wat je zegt, zo simpel is het.”
FC Groningen volgt Hans op de voet. “Ze worden de verrassing van het seizoen,” zegt hij vol overtuiging. “Ze spelen fris, leuk voetbal, en het belangrijkste: ze zijn echt een team. Er staat minder druk op deze jongens dan bij de top vijf. Als Valente er nog bij was geweest, stonden ze misschien nog hoger.” Sportief actief is hij ook buiten het veld. “Naast het fluiten doe ik niet veel aan sport, maar ik loop elke dag acht tot tien kilometer met onze hond. Wandelen met Sjors is ook sporten, toch?”
Tot slot mag Hans nog één praktische vraag beantwoorden: zijn favoriete scheidsrechterstenue. “Groen,” zegt hij direct. “Dat vind ik op dit moment de mooiste kleur. Lekker fris, en het staat goed op het veld.” En hoe denkt hij over het vuurwerkverbod? “Dat hoeft van mij niet,” zegt hij beslist. “Maar het moet wel binnen de perken blijven. Gewoon op oudejaarsdag afsteken en niet het hele jaar door. Hoe meer je gaat verbieden, hoe meer mensen ertegenin gaan. Laat mensen een beetje hun plezier houden, zolang het netjes gebeurt.”
Met een brede glimlach vat Hans het gesprek samen: “Fluiten is voor mij niet alleen een hobby, het is een stukje beleving, contact en gezelligheid. De mensen langs de lijn, de sfeer, het praatje na afloop , dat is waar het om draait. En zolang ik het kan doen, blijf ik het met plezier doen.”
