De voetbalavonturen van Morris en Tim (deel 1)
Er zijn van die momenten waarop je als opa met een glimlach achteroverleunt en denkt: ja, dit is een goed idee. Het volgen van mijn twee voetballende kleinzoons die ieder op hun eigen manier hun eerste stappen in de voetbalwereld zetten. En zo begint het de digitale plakboek: De voetbalavonturen van Morris en Tim. Een digitaal dagboek waarin ik, als trotse opa, hun reis op en rond het voetbalveld wil vastleggen. De verhalen, de overwinningen, de teleurstellingen, en vooral de glimlachen. Want voetbal is meer dan een spelletje, het is een avontuur vol herinneringen.
Toch was het niet alleen de club die zijn voetbalhart sneller deed kloppen. Want dankzij zijn vader Thomas en zijn in het westen wonende opa Pierre werd Morris al snel aangestoken met het Feyenoord-virus. Santiago Giménez werd zijn held. Twee keer mocht Morris al in de Kuip zijn, en zelfs twee keer liep hij met zijn teamgenootjes mee in de line-up bij Telstar, onvergetelijke momenten voor een jonge voetbalfan.
Morris werd spits. En bij het bezoeken van een training viel mij op, mijn kleinzoon uit Velserbroek is geen “sleurspits” maar kiest zijn momenten. Geen onnodige meters maken die de scherpte voor de goal kosten. Nee, Morris bewaart zijn energie voor het juiste moment, het schot, het doelpunt.
Na een seizoen in de JO8-2 speelt hij nu in de JO9-2 van VSV. Tot nu toe heeft hij vier duels gespeeld. Twee gewonnen, twee verloren, en één werd afgelast ,dat laatste tot opluchting van zijn vader, die via de groepsapp op tijd het bericht kreeg dat er niet gefietst hoefde te worden naar het sportpark. Maar heel eerlijk : in regen, wind kijken in een kastje of je duel is afgelast had ik Morris wel gegund want óók dat heeft zijn charme en hoort bij het voetbalverhaal van een jeugdspeler.
Het is het begin van iets moois. Een reis vol plezier, ontwikkeling en kameraadschap. Want of het nu VSV, De Heracliden, Feyenoord of FC Gronngen is, de liefde voor het spel is universeel. De voetbalavonturen van Morris en Tim, ze zijn pas net begonnen.
De kennismaking met Morris
Bij Morris begon het allemaal niet direct met een bal aan zijn voet. Als vierjarige jongen was het de judomat die hem trok. In Haarlem werd het judoën fanatiek beoefend; de witte band werd de gele en het werd letterlijk leren vallen en opstaan.. Maar na de verhuizing naar Velserbroek veranderde er iets. Een nieuwe omgeving, een nieuwe school, nieuwe vriendjes, en zo kwam er ook een andere sport in beeld. Via school kwam voetbal in zijn leven en al snel werd hij lid van VSV Velserbroek. Het judopak ging de kast in, het voetbaltenue kwam tevoorschijn. En dat bleek een schot in de roos. De liefde voor het spel groeide met de week.Toch was het niet alleen de club die zijn voetbalhart sneller deed kloppen. Want dankzij zijn vader Thomas en zijn in het westen wonende opa Pierre werd Morris al snel aangestoken met het Feyenoord-virus. Santiago Giménez werd zijn held. Twee keer mocht Morris al in de Kuip zijn, en zelfs twee keer liep hij met zijn teamgenootjes mee in de line-up bij Telstar, onvergetelijke momenten voor een jonge voetbalfan.
Morris werd spits. En bij het bezoeken van een training viel mij op, mijn kleinzoon uit Velserbroek is geen “sleurspits” maar kiest zijn momenten. Geen onnodige meters maken die de scherpte voor de goal kosten. Nee, Morris bewaart zijn energie voor het juiste moment, het schot, het doelpunt.
Na een seizoen in de JO8-2 speelt hij nu in de JO9-2 van VSV. Tot nu toe heeft hij vier duels gespeeld. Twee gewonnen, twee verloren, en één werd afgelast ,dat laatste tot opluchting van zijn vader, die via de groepsapp op tijd het bericht kreeg dat er niet gefietst hoefde te worden naar het sportpark. Maar heel eerlijk : in regen, wind kijken in een kastje of je duel is afgelast had ik Morris wel gegund want óók dat heeft zijn charme en hoort bij het voetbalverhaal van een jeugdspeler.
De kennismaking met Tim
En dan is er Tim, de andere helft van dit opa-voetbalavontuur. Hij zette zijn eerste stappen op het veld op vierjarige leeftijd — bij de kabouters van De Heracliden. In het begin was er twijfel. Zou dat voetbal wel iets voor hem zijn? Het was allemaal wat onwennig, dat rennen achter de bal, het luisteren naar de aanwijzingen van de trainer. Maar toen was daar kaboutertrainer Pieter. Met zijn geduld, aandacht en enthousiasme wist hij precies wat Tim nodig had. En ineens was hij daar weer, de Tim die ik kende: fanatiek, met een glimlach, en met dat sprankje strijdlust in zijn ogen. Die verandering bleef niet onopgemerkt. Op vijfjarige leeftijd werd hij al gevraagd om mee te doen met de JO7, omdat er ook bij de jongste jeugd vaak ouders zijn met andere prioriteiten dan voetbal. Maar Tim? Die wilde alleen maar spelen. Na de zomer van 2024 kwam er echter een nieuw hoofdstuk. Door een tekort aan spelers werd Tim tijdelijk ingedeeld bij de JO8. Dat bleek een uitdaging. De tegenstanders waren groter, sterker, sneller. Vijf wedstrijden op rij verloren, dat doet wat met een jonge speler. Toch gaf hij niet op. Hij bleef trainen, bleef lachen, bleef gaan. En na de herfstvakantie mag hij gelukkig weer terug naar zijn vertrouwde JO7 van “Hera”.Twee jongens, één passie
Morris en Tim: twee jongens met een gedeelde liefde voor voetbal, maar ieder met een eigen verhaal. De een is een slimme spits die zijn momenten kiest, de ander een jonge strijder die leert dat verliezen ook bij groeien hoort. Voor mij als opa is het een voorrecht om dit van dichtbij mee te maken. De spanning voor de wedstrijd, het juichen na een doelpunt, de teleurstelling na een verloren duel ,het zijn stuk voor stuk hoofdstukken in hun jonge voetballeven. En dat is precies wat ik met dit digitale plakboek wil vastleggen. Geen statistieken, geen droge cijfers, maar de verhalen achter de jeugdspelers.Het is het begin van iets moois. Een reis vol plezier, ontwikkeling en kameraadschap. Want of het nu VSV, De Heracliden, Feyenoord of FC Gronngen is, de liefde voor het spel is universeel. De voetbalavonturen van Morris en Tim, ze zijn pas net begonnen.
