Walking Football in Uithuizermeeden? Zonder voortrekkers wordt het niets

De Heracliden zoekt walking footballers. Dat viel onlangs te lezen in de Ommelander Courant. Een mooi initiatief, zou je zeggen. Toch durf ik de stelling aan: in Uithuizermeeden gaat het walking football niet van de grond komen. Niet omdat het concept niet werkt, integendeel, maar omdat het simpelweg verkeerd wordt aangepakt.

Een mislukt project in ’t Hogeland

Ongeveer vijf jaar geleden, in 2019, had het beweegteam van de gemeente ’t Hogeland een ambitieus plan: walking football in de hele gemeente op de kaart zetten. Een rondreizend project dat langs plaatsen als Ulrum, Eenrum, Warffum, Roodeschool en Baflo trok. Het idee was goed, de uitvoering minder. De opkomst was beperkt, de energie zakte er snel uit en vervolgens gooide corona het laatste beetje vuur dat er nog was finaal in de kiem. Natuurlijk kun je corona de schuld geven, maar eerlijk gezegd: ook zonder pandemie was het project gedoemd te mislukken. Walking football werkt namelijk niet met een paar folders, een mailadres en een vrijblijvende uitnodiging. Het werkt alleen als er voortrekkers zijn.

Voortrekkers maken het verschil

Voortrekkers zijn de motor achter walking football. Mensen die letterlijk bij potentiële deelnemers aanbellen en vragen: “Kom je ook voetballen?” Mensen die anderen enthousiasmeren, overtuigen, en vooral: die zelf het voorbeeld geven door op het veld te staan. Kijk naar Bedum. Daar nam Jan van Woudenberg deze rol op zich bij SV Bedum. Geen half werk: hij trok mensen mee, belde rond, en zorgde voor een sfeer waarin iedereen welkom was. Het resultaat? Inmiddels doen er wekelijks ruim veertig mannen en vrouwen mee. Veertig! En laten we eerlijk zijn: die veertig waren er nooit geweest als het bij een mailadres en een poster in de kantine was gebleven. Dit laat zien dat walking football niet vanzelf gaat. Je kunt niet verwachten dat 60-plussers, die misschien al jaren niet meer gevoetbald hebben, ineens enthousiast hun voetbalschoenen uit de kast trekken en zich per mail aanmelden. Het vraagt persoonlijke aandacht, het vraagt een duwtje in de rug, en het vraagt vooral iemand die zegt: “Jij hoort hierbij.”

Waarom het misging in ’t Hogeland

Het project van het beweegteam ’t Hogeland faalde omdat het te vrijblijvend was. Er werd niet genoeg energie gestoken in persoonlijk contact. Geen belrondes, geen huisbezoeken, geen echte werving. Alleen het neerleggen van een idee. En ideeën zijn mooi, maar zonder mensen die het dragen zijn ze niets waard. Daar komt bij dat het beweegteam, dat eerlijk gezegd tegenwoordig nauwelijks meer van zich laat horen, telkens weer nieuwe projecten oppakt. Vandaag walking football, morgen misschien een fietstocht, en overmorgen iets met volleybal. De focus ontbreekt. Als je alles een beetje probeert, lukt uiteindelijk niets echt.

Het gevolg: walking football op het Hogeland is in een la verdwenen. En dat is doodzonde. Want juist in dorpen waar sociale contacten steeds belangrijker worden, zou walking football een gouden greep kunnen zijn.

Wat De Heracliden moeten doen

En nu ligt er dus een kans bij De Heracliden. De club zoekt walking footballers. Een mooie stap, maar de vraag is: hoe ga je het aanpakken? Als je simpelweg een oproep doet in de krant of op de website, dan weet ik de uitkomst al: er komt weinig tot niets van terecht.

Wat moet er dan wel gebeuren?

1. Zoek een voortrekker.
   Een Jan van Woudenberg-type. Iemand binnen de club of het dorp die zich hier volledig achter wil zetten. Iemand met energie, overtuiging en doorzettingsvermogen.
   
   
2. Ga de boer op.
   Letterlijk. Bel mensen, klop aan bij huizen, spreek oud-leden aan, ga naar de supermarkt en vraag rond. De doelgroep komt niet vanzelf. Je moet ze halen.
   
   
3. Maak het sociaal, niet alleen sportief.
   Walking football is meer dan voetbal. Het gaat om bewegen, maar vooral om samen zijn. Zorg dat er na afloop altijd koffie en een praatje is. Voor veel mensen is dat belangrijker dan de bal.
   
   
4. Begin klein, maar zorg voor continuïteit.
   Al komen er de eerste weken maar zes of zeven mensen opdagen: hou vol. Zorg dat er een vaste dag en tijd is, zodat het een gewoonte wordt. Van daaruit groeit het.
   
   
5. Wees zichtbaar.
   Zet foto’s en verhalen op social media, laat deelnemers zelf vertellen waarom het zo leuk is. Enthousiasme werkt aanstekelijk.
   
   

De realiteit onder ogen zien

Het klinkt hard, maar walking football in Uithuizermeeden zal alleen slagen als er iemand is die zich hier met hart en ziel op stort. Anders wordt het hetzelfde verhaal als vijf jaar geleden in de rest van ’t Hogeland: een project dat begint met goede bedoelingen en eindigt in de vergetelheid. Het is een realiteit die we onder ogen moeten zien. Mooie plannen zijn niet genoeg. Er moet actie komen. En actie komt niet van een advertentie of een regeltje in de krant. Actie komt van mensen.

Conclusie: pak het goed aan, of begin er niet aan

Walking football heeft zich in Bedum bewezen. Het kan, het werkt, het leeft. Maar alleen als er voortrekkers zijn. De Heracliden staat nu voor de keuze: doen we dit goed, met volle overtuiging en inzet? Of laten we het een halfslachtig project zijn dat binnen de kortste keren weer doodbloedt? De bal ligt letterlijk en figuurlijk bij de club. Maar één ding is zeker: zonder voortrekkers wordt walking football in Uithuizermeeden nooit een succes.