De voetbaltrainer als verdienmodel van de KNVB
Het is zaterdagochtend. De meeste mensen drinken nog rustig hun eerste kop koffie. Maar aan de andere kant van de lijn hoor ik een voetbaltrainer die zijn frustratie nauwelijks kan onderdrukken. Niet over een verloren wedstrijd of een lastige spelersgroep ,dat hoort bij het vak. Nee, deze trainer lucht zijn hart over iets heel anders: de manier waarop de KNVB met zijn leden omgaat. Of beter gezegd: hoe de KNVB haar trainers gebruikt als melkkoe in een bureaucratisch circus dat “licentiepunten” heet. En helaas: hij is niet de eerste die zich hierover meldt.
Het huidige systeem van licentiepunten moet op de schop. Maak het toegankelijker, transparanter en eerlijker. Zorg voor duidelijke communicatie, voor fatsoenlijke begeleiding, en voor betaalbare bijscholing. Er zit namelijk een wereld van verschil tussen een trainer in de derde divisie en een die bij een dorpsclub in de vijfde klasse actief is. En bovenal: luister naar je leden. Niet alleen als het je uitkomt, maar juist als het schuurt.
. Licentiepunten: melkkoe of kwaliteitsbewaking?
Laat één ding duidelijk zijn: niemand is tegen bijscholing. Kennis is belangrijk, ook langs de zijlijn. Maar wanneer een bijscholingsmodel verandert in een verdienmodel, is het tijd om aan de bel te trekken. Wat blijkt? Voor veel trainers is het behalen van de benodigde licentiepunten een kostbare en onduidelijke aangelegenheid geworden. om zijn bestaande diploma te behouden. Dan hebben we het nog niet eens over de kosten van verdere opleidingen om op een hoger niveau te mogen trainen.Foutieve voorlichting, gebrekkige communicatie
De trainer met wie ik sprak, gaf aan dat hij op basis van informatie van de KNVB dacht dat hij vijf jaar de tijd had om punten te halen. Pas later bleek dit drie jaar te zijn. En nu, doordat hij die termijn niet heeft gehaald, dreigt hij zijn licentie te verliezen. Weg diploma,, weg ambitie. Geen coulance, geen meedenken, geen excuses, alleen regels. Hoe kan het dat een bond die pretendeert het voetbal vooruit te willen helpen, zo kil omgaat met haar mensen, is dan de vraag. Deze trainer is geen uitzondering. Ik hoor dit verhaal steeds vaker. En het patroon is zorgwekkend: trainers worden geconfronteerd met onduidelijke of foutieve informatie, krijgen nauwelijks ondersteuning en betalen de prijs voor fouten die ze zelf niet hebben gemaakt. En als ze aan de bel trekken? Dan is het antwoord steevast: “U had het moeten weten.”Opleidingen: onbetaalbaar voor de amateurtrainer
Alsof het licentiesysteem zelf nog niet ontmoedigend genoeg is, rijzen ook de kosten van de vervolgopleidingen de pan uit. Voor een UEFA C of B opleiding moet je tegenwoordig diep in de buidel tasten en voelt het voor velen alsof ze vooral iets betekenen voor de kas van de KNVB.Een bond zonder empathie
Wat misschien nog wel het meest steekt, is de kille houding van de bond. Trainers die hun zorgen uiten, krijgen nauwelijks respons. Geen persoonlijk contact, geen bereidheid om mee te denken, laat staan een stukje maatwerk. Een bond zou er voor zijn leden moeten zijn. Maar steeds vaker hoor je dat de KNVB er alleen voor zichzelf lijkt te zijn. Trainers voelen zich geen gewaardeerd lid , maar een klant zonder rechten. En als die klant iets wil, is er altijd wel een regeltje te vinden om dat te verhinderen.Tijd voor verandering
Laten we eerlijk zijn: de KNVB is een machtige organisatie. Ze heeft de kennis, de middelen en de infrastructuur om het voetbal in Nederland te laten floreren. Maar dat betekent ook een verantwoordelijkheid ,naar de clubs, naar de vrijwilligers, maar ook naar de trainers.Het huidige systeem van licentiepunten moet op de schop. Maak het toegankelijker, transparanter en eerlijker. Zorg voor duidelijke communicatie, voor fatsoenlijke begeleiding, en voor betaalbare bijscholing. Er zit namelijk een wereld van verschil tussen een trainer in de derde divisie en een die bij een dorpsclub in de vijfde klasse actief is. En bovenal: luister naar je leden. Niet alleen als het je uitkomt, maar juist als het schuurt.
