Iedereen die weleens op of langs een voetbalveld heeft gestaan, weet dat een wedstrijd op allerlei manieren beslist kan worden. Natuurlijk zijn er de doelpuntenmakers, de aanvallers die het net vinden en met gebalde vuist naar de cornervlag rennen. Zij krijgen vaak aandacht maar wie goed kijkt, echt goed kijkt, ziet dat wedstrijden vaak worden beslist door anderen. Door de stille krachten.
Daarom kies ik in deze rubriek mijn
"Man van de Wedstrijd" niet op basis van statistieken, goals of assists. Mijn keuze is simpel: wie blijft me bij? Wie speelt zo'n rol in het verloop van de wedstrijd dat ik er de volgende dag nog even aan denk? Dat kan een felle controleur op het middenveld zijn, een verdediger die zijn lichaam tussen bal en tegenstander gooit, of zelfs een scheidsrechter die het duel met lef en gevoel leidde. Het zijn die mensen die voor mij de kern van voetbal belichamen.
De ''onzichtbare'' speler
Zaterdag was ik aanwezig bij het Louwe van der Horn-toernooi een affiche dat op papier misschien niet tot de verbeelding spreekt van de gemiddelde voetballiefhebber. Maar voetbal leeft op het veld en langs de lijn, en daar gebeurde genoeg. De wedstrijden kenden spanning, fouten, fraaie momenten en een late beslissing. Toch was het niet de matchwinner die me het meest bijbleef. Nee, het was de nummer 7 van VVSV’’09 Gerben Goeree . Geen man van veel woorden, geen sierlijke dribbelaar, maar een degelijke centrale verdediger. Gerben stond steeds op de juiste plek . Hij dook op waar het gevaar ontstond, ving tweede ballen op, dekte door waar anderen te laat kwamen en werd daardoor mijn man van in dit geval het toernooi
Middenvelders/verdedigers maken het verschil
Ik heb een zwak voor middenvelders/verdedigers die hun taken verstaan. Niet de 'tien' die het publiek vermaakt, maar de 'zes' die het elftal draagt. De speler die de bal verovert, kijkt, en hem zonder poespas inlevert bij een teamgenoot in een betere positie. Het zijn de jongens die zelden op een shortlist voor "Speler van het Jaar" staan, maar wél op elk wedstrijdformulier van de trainer. Onmisbaar, maar vaak onzichtbaar. Mijn man van de wedstrijd was zo iemand. Niet luidruchtig, niet opvallend. Maar o zo belangrijk. Terwijl het publiek zich focuste op de voorwaartsen, hield hij de boel achterin bij elkaar. Als een stille kracht bepaalde hij het ritme van zijn ploeg. Je hoorde er niemand over,behalve de trainer en de mensen die het spelletje snappen.
De rol van de scheidsrechter
Soms is het trouwens niet eens een speler die bij me blijft hangen. Soms is het de arbiter. En ook daar geldt: hoe minder je hem opmerkt, hoe beter hij vaak bezig is. Maar er zijn van die wedstrijden waarin een scheidsrechter écht de regie moet pakken. Wanneer emoties oplopen, tackles scherper worden, en het publiek zich ermee gaat bemoeien. In zulke gevallen is het een kunst om rechtvaardig én menselijk te blijven. Niet alles volgens het boekje doen, maar volgens het gevoel van de wedstrijd. Als een goede dirigent. En als een scheidsrechter dat weet te doen, verdient hij het ook om
Man van de Wedstrijd genoemd te worden. Want dan tilt hij het duel naar een hoger niveau, zonder zelf op de voorgrond te treden.
Een andere manier van kijken
Met deze rubriek wil ik eigenlijk ook een kleine oproep doen aan de voetbalkijker. Kijk eens anders. Laat je niet alleen leiden door wie scoort of juicht. Kijk naar wie het vuile werk doet, wie zich opoffert, wie leiderschap toont zonder woorden. Het voetbal wordt vaak , en ook in het amateurvoetbal, beslist in details
