Prognose Usquert: Tussen Vreemdelingenlegioen en Lokaal Verleden – Waar Is de ziel van de club gebleven.

Ooit een hechte dorpsclub waar voetbal en gemeenschap hand in hand gingen, is VV Usquert de afgelopen jaren steeds verder afgedreven van zijn lokale wortels. In plaats van herkenbare gezichten op en rond het veld, zien we nu een elftal dat elk seizoen opnieuw samengesteld lijkt te worden. Vaste gezichten zijn zeldzaam geworden. De club is op dit moment een vreemdelingenlegioen, met spelers die komen en gaan en van wie de meesten geen binding met het dorp hebben.



Waar voetbal in dorpen als Usquert vroeger het kloppend hart van de gemeenschap was, lijkt de club nu steeds meer een project voor passanten. Het gevolg? Een tanende publieke belangstelling. De zondag langs de lijn is allang niet meer wat het ooit was. De kantine blijft vaker halfleeg en het gesprek op straat gaat zelden nog over ‘onze jongens’. Er is simpelweg geen 'onze' meer. Die clubidentiteit, de ziel van het amateurvoetbal, is op de achtergrond geraakt. Dat wil niet zeggen dat er geen successen geboekt worden. Zo was daar afgelopen seizoen ineens een lichtpuntje: een periodetitel die zorgde voor een kortstondige opleving. De vreugde was oprecht, en voor even leek er iets op te bloeien. Maar het bleek een incident. Ook dit seizoen is de selectie opnieuw opgeschud, met wederom veel nieuwe namen, waaronder enkele spelers die ook actief zijn in de zaal. Dat kan incidenteel talent opleveren, maar structurele opbouw is er niet bij.

Het Gezicht Achter de Club

Toch is het niet alleen maar kommer en kwel. Achter de schermen proberen een aantal bekenden de club draaiende te houden. Jan Blaauw en Johan de Keijzer zijn de mannen die momenteel samen de scepter zwaaien. Beiden moeten in Usquert roeien met de riemen die ze hebben waardoor het vaak aanmodderen blijft.

De keeperstrainingen zijn dit seizoen in handen van Joost Apotheker. Een lastige klus omdat de twee keepers van vorig seizoen inmiddels alweer vertrokken zijn naar elders en er nog geen nieuw talent is opgespoord. En dat is exemplarisch voor de situatie bij Usquert: net als je denkt iets te hebben opgebouwd, valt het alweer uit elkaar.

Een Bescheiden Doelstelling – En Terecht

Gezien de omstandigheden kiest Usquert voor een realistische benadering. De doelstelling is bescheiden: meedoen in de competitie, en wie weet nog eens een klein succesje boeken. Geen grootse ambities, geen illusies van kampioenschappen of promoties. Dat past ook wel bij de huidige situatie. Te vaak is gebleken dat hoog mikken leidt tot teleurstelling. Misschien is het juist die bescheidenheid die rust kan brengen binnen de club. Gewoon samen ballen, samen trainen en misschien beter worden waar mogelijk. Maar zelfs dan blijft de vraag: waar is de continuïteit? Zonder structuur en herkenbaarheid is het lastig bouwen aan een toekomst.

De Lange Termijn: Donkere Wolken aan de Horizon

Het is niet prettig om te zeggen, maar wie naar de langere termijn kijkt, ziet weinig licht aan het einde van de tunnel voor Usquert. De club mist een duidelijke visie, een plan voor doorstroming vanuit de jeugd (voor zover die er nog is), en vooral: een duidelijke identiteit. Waar staat Usquert eigenlijk nog voor? Er is geen sprake van een natuurlijke instroom van jonge lokale spelers. Het gebrek aan binding met het dorp zorgt ervoor dat ouders hun kinderen liever elders laten voetballen, bij clubs waar nog wel een gevoel van gemeenschap leeft. En zonder jeugd is er geen toekomst. Dan blijft alleen de jaarlijkse zoektocht naar spelers over. Maar hoe lang is dat nog vol te houden? De club lijkt in een overlevingsmodus te verkeren. Elk seizoen opnieuw proberen om een elftal bij elkaar te krijgen, hopen op een periodetitel. Voor sommigen is dat voldoende. Maar wie denkt aan de lange termijn en het bestaansrecht van een dorpsclub als deze, ziet een structureel probleem dat niet vanzelf verdwijnt.

Hoop op Verandering?

Toch is het niet onmogelijk om het tij te keren. Dat begint bij het stellen van een duidelijke vraag: wil Usquert nog een dorpsclub zijn? En zo ja, dan moet de club keuzes durven maken. Investeer in de jeugd, zoek samenwerking met omliggende dorpen, probeer lokale vrijwilligers opnieuw te betrekken bij het reilen en zeilen van de club. Breng de gemeenschap weer naar de club, in plaats van alleen spelers naar het veld. Het zal geen makkelijke weg zijn. Maar alleen dan kan Usquert misschien op termijn weer uitgroeien tot wat het ooit was: een club van en voor het dorp, met herkenbaarheid, verbondenheid, en – wie weet – sportief succes dat echt iets betekent.