Prognose : Corenos derdeklasser: Een stap terug om vooruit te kijken
De vierde club in de rubriek ‘Puurvoetbal-prognose’ aandacht voor het naar de derde klasse gepromoveerde Corenos. De degradatie van een aantal jaren geleden was geen teken van zwakte maar juist het begin van iets nieuws.wat zeker geldt voor Corenos, de trotse club uit Roodeschool die komend seizoen uitkomt in de derde klasse als een warme vereniging, gedragen door mensen met hart voor de club en een selectie die zomaar eens voor verrassingen kan gaan zorgen.
De rode draad bij Corenos? Trots. De club is diepgeworteld in de lokale gemeenschap. In Roodeschool is het ‘ons cluppie’, en dat merk je aan alles. De betrokkenheid is groot, de sfeer familiair. Het sportpark is een plek waar spelers, vrijwilligers en supporters elkaar kennen en waarderen. Een club met karakter, en dat karakter is nodig in de grillige wereld van het amateurvoetbal, waar stabiliteit steeds vaker onder druk staat.
Toch is er bij Corenos ook realisme. Want ja, er wordt weleens gezegd: “Ze doen het met spelers van buitenaf.” En dat klopt ook deels. Maar wie dat als verwijt ziet, snapt niet hoe het amateurvoetbal anno 2025 functioneert. Zonder netwerk ben je nergens meer. Clubs die overleven – en floreren – zijn clubs die slim gebruikmaken van hun connecties. Net zoals bedrijven dat doen. Net zoals mensen dat doen. En dus is het logisch dat ook trainer Marco Pesiwarissa zijn netwerk inzet om de selectie te versterken. Sterker nog: het is een kwaliteit.
En dat heeft hij goed gedaan. Corenos beschikt komend seizoen over een selectie die prima in elkaar steekt. Er zit voetbal in, er zit ervaring in, en er zit karakter in. Neem spelers als Jordan Muller en Joran Knot – twee sterkhouders die vast wel weten wat er gevraagd wordt in de derde klasse. En niet te vergeten de jonge doelman Dennis Carretero Seinhorst, een fantastische keeper met uitstraling, overzicht en rust. Het zijn jongens die de ploeg op sleeptouw kunnen nemen. En dat is goud waard in een competitie waarin details vaak het verschil maken.
De promotie naar de derde klasse hoeft dan ook niet per se een probleem te zijn. Sterker nog: het biedt juist kansen. In deze klasse is Corenos een onbekende. Wat dat betreft kunnen we de metafoor van de ‘vreemdeling’ erbij pakken. Corenos wordt zeer waarschijnlijk gezien als een buitenstaander in deze klasse. Een ploeg die niet volledig leunt op jongens uit het dorp, maar het aandurft om verder te kijken. En juist dat maakt ze gevaarlijk. Want ‘vreemdelingen’ kunnen verrassend zijn. Onvoorspelbaar. Onbegrepen. Maar ook: lastig te bespelen. Ambitieus. Gretig. En dat is precies het Corenos dat we dit seizoen misschien wel gaan zien.
Trainer Marco Pesiwarissa heeft een duidelijke visie. Hij wil met verzorgd voetbal resultaat halen, maar verliest daarbij het realisme niet uit het oog. Weten wanneer je moet voetballen en wanneer je moet strijden – het lijkt een cliché, maar in de derde klasse is het essentieel. De balans vinden tussen ambitie en nuchterheid is een kunst, en Pesiwarissa lijkt dat goed aan te voelen.
De voorbereiding is altijd veelbelovend, al telt dat in augustus natuurlijk nog niet. De echte waarde van een ploeg blijkt pas vaak pas in november of als je in mei voor 250 man of meer een beslissingswedstrijd speelt. Maar de contouren zijn zichtbaar. Er staat een team. Er staat een staf. En er staat een club die weet wat ze wil. De komende maanden zullen uitwijzen waar het schip strandt. Wordt Corenos een stabiele derdeklasser? Of is er misschien ruimte voor meer? Een periodetitel, een nacompetitieplek – het is allemaal niet uitgesloten. Zeker niet met deze selectie. Zeker niet met dit draagvlak. En zeker niet met de ambitie die er nu rondwaart op het sportpark van Corenos. Wat er ook gebeurt: het is een club die zijn identiteit niet verloochent. Een warme vereniging, waar voetbal meer is dan alleen een spelletje. Waar mensen elkaar nog groeten, waar vrijwilligers het verschil maken, en waar trots geen modewoord is, maar een gevoel dat diep zit. En wat ik gelukkig van dichtbij mee heb mogen maken. En laten we eerlijk zijn: dat verdienen we in het amateurvoetbal. Clubs zoals Corenos. Clubs met lef en een visie. En ja, misschien ook met wat spelers van buitenaf. Maar vooral: als een club met het hart op de juiste plek.
