Clubicoon Albert Nauta, het kloppend hart van Zeester

Elke voetbalvereniging heeft ze. De mensen die méér zijn dan alleen vrijwilliger, speler of bestuurslid. De mannen en vrouwen die met hun inzet, karakter en liefde voor de club een onuitwisbare indruk achterlaten. Mensen die er niet alleen zijn in tijden van bloei, maar juist ook wanneer het tegenzit. Zij vormen het kloppende hart van de vereniging , de ziel waar alles om draait.
Voor voetbalvereniging Zeester uit Zoutkamp was Albert Nauta zo’n man. Een steunpilaar. Een clubicoon in de zuiverste zin van het woord.

Een zwarte dag voor Zeester

Op zaterdag 2 december 1989 kwam Albert Nauta om het leven bij een verkeersongeval. Het nieuws sloeg in als een bom. Binnen de hechte gemeenschap van Zoutkamp en ver daarbuiten heerste verslagenheid. Want met het overlijden van Albert verloor Zeester niet alleen haar secretaris, maar ook haar motor, haar geweten, haar aanspreekpunt.
Albert was de spil waar alles om draaide. In een tijd dat internet nog toekomstmuziek was, liep vrijwel alle communicatie via hem. Hij was de man van de telefoontjes, de brieven, de persoonlijke gesprekken op het sportpark of bij iemand thuis aan de keukentafel. Wie iets wilde weten, regelen of bespreken over Zeester, kwam automatisch bij Albert terecht.

De man met het grote hart

Albert Nauta was niet alleen de secretaris van Zeester. Hij was Zeester.
Een man met een groot hart voor zijn club, maar ook met een luisterend oor voor ieder ander. Bij Albert bestonden geen problemen, alleen uitdagingen. In zijn ogen was er altijd een oplossing , als je maar met elkaar bleef praten. Die positieve houding werkte aanstekelijk. Het maakte hem tot iemand die mensen samenbracht, die vrijwilligers motiveerde en die spelers en speelsters het gevoel gaf dat ze ertoe deden. Wie hem kende, herinnert zich een man van weinig woorden maar met veel daadkracht. Als hij zijn woord gaf, kon je daar volledig op vertrouwen. Hij stond voor zijn afspraken, voor zijn club en voor zijn mensen. “Als Albert het regelt, komt het goed” , het was een gezegde dat in Zoutkamp vaak klonk.

De basis van vertrouwen

Ook voor velen buiten het bestuur betekende Albert veel.
Zo was hij de man die aan de basis van mijn trainersopleiding stond. Ik ging met Albert om tafel, we bespraken de voorwaarden ,mondeling, zonder papierwerk. Dat was genoeg. Zijn woord was zijn handtekening. En zo bleef ik uiteindelijk acht jaar jeugdtrainer bij Zeester. Dankzij dat vertrouwen.” Die manier van werken typeerde hem volledig. Geen ingewikkelde regels of procedures, maar gewoon doen wat goed is voor de club en haar mensen. Albert geloofde in afspraken tussen mensen, niet in alleen een handtekening.

Van doelman tot scheidsrechter

Albert Nauta kende het voetbal van binnenuit.
Ooit was hij zelf een prima doelman. Later, toen het actief spelen minder werd, bleef hij het spel omarmen, maar dan op een andere manier. Als scheidsrechter floot hij wedstrijden op niveau. Altijd correct, met respect voor spelers en coaches, maar ook met de nodige humor.
Hij begreep het spel, maar vooral de mensen die het spelen. Misschien was dat wel zijn grootste kracht: zijn vermogen om te luisteren, te begrijpen en te verbinden.

Het Zeester-virus

Wie Albert zegt, zegt ook Coba. Zijn echtgenote stond altijd aan zijn zijde, even betrokken en even besmet met het zogeheten Zeester-virus. Samen waren ze een vertrouwd gezicht op en rond het sportpark. Hun betrokkenheid werkte aanstekelijk. Ook hun kinderen, Willem en Karin, raakten verknocht aan de club. Het gezin Nauta ademde Zeester. Thuis, aan tafel, in het weekend ,het gesprek ging vaak over de club, over wedstrijden, plannen en nieuwe initiatieven. De vereniging was niet zomaar een hobby; het was een tweede familie.

Een nalatenschap die blijft

Meer dan dertig jaar na zijn overlijden leeft de naam Albert Nauta nog steeds voort binnen Zeester. Niet in standbeelden of plaquettes, maar in verhalen. Wanneer oud-leden of bezoekers terugkomen in Zoutkamp, komt zijn naam vaak weer ter sprake. Een glimlach, een anekdote, een kort moment van stilte. Want wie Albert Nauta kende, vergeet hem niet. Hij was meer dan een secretaris of scheidsrechter; hij was een baken van betrouwbaarheid, van saamhorigheid en van liefde voor het voetbal.

Een voorbeeld voor nu

In een tijd waarin vrijwilligers steeds schaarser worden en de druk op verenigingen toeneemt, is het verhaal van Albert Nauta actueler dan ooit. Hij liet zien dat een voetbalclub niet alleen draait op prestaties of budgetten, maar op mensen. Op echte betrokkenheid. Zijn manier van werken, met vertrouwen, warmte en een open blik , is een les voor elke generatie die nu binnen Zeester actief is. En misschien wel voor het hele amateurvoetbal.

Tot slot

Soms zijn er mensen die, zonder dat ze het zelf weten, een onuitwisbare indruk achterlaten. Mensen die niet om applaus vragen, maar die gewoon doen wat ze doen omdat ze van hun club houden.
Albert Nauta was zo iemand. Een man van principes, van passie en van mensen.
Hij overleed veel te vroeg, maar zijn geest leeft voort in de vereniging die hij mee heeft opgebouwd. Zeester is niet meer hetzelfde zonder hem, maar ze is nog steeds doordrongen van wat hij voorstond: trouw en liefde voor de club En wie op een zaterdagmiddag over het sportpark loopt, het geroezemoes hoort en de geur van gras opsnuift, zou zomaar even kunnen denken dat Albert daar nog rondloopt, met zijn rustige lach en dat vertrouwde gevoel:
“Het komt goed. We zijn Zeester.”