Clubicoon Geert Schut, het hart dat al decennia lang voor vv Eenrum klopt

Elke voetbalvereniging heeft ze. De mensen die méér zijn dan alleen vrijwilliger, speler of bestuurslid. De mannen en vrouwen die met hun inzet, karakter en liefde voor de club een onuitwisbare indruk achterlaten. Mensen die niet alleen zichtbaar zijn in de bloeiperiodes, maar vooral ook in de tijden dat het minder gaat. Zij vormen het kloppende hart van de vereniging ,de ziel waar alles om draait. Bij vv Eenrum draagt die ziel al decennialang de naam Geert Schut. Een naam die klinkt als vertrouwd gejuich op een koude zaterdagmiddag, als de geur van vers gemaaid gras op Sportpark Eenrum. Geert ís Eenrum, en Eenrum is Geert.

Een leven in dienst van het amateurvoetbal

Wie Geert Schut kent, weet dat hij geen man van grote woorden is. Hij is een man van daden, van verantwoordelijkheid, van trouw. Meer dan vijftig jaar actief als scheidsrechter in het amateurvoetbal dat zegt iets. Dat zegt niet alleen iets over zijn liefde voor het spel, maar vooral over zijn karakter. Of het nu ging om topwedstrijden bij clubs als IJsselmeervogels, ACV of Spakenburg, of een duel op zondagochtend van Eenrum 3 of 4, Geert floot met dezelfde toewijding, dezelfde glimlach en hetzelfde gevoel voor rechtvaardigheid. Want voor Geert maakte het niet uit waar of voor wie hij floot: elke wedstrijd verdiende respect en aandacht.

Scheidsrechter zijn is niet de makkelijkste rol in het voetbal. Je staat in het middelpunt, maar vaak pas op als er iets misgaat. Toch bleef Geert altijd zichzelf. Rustig, consequent, en bovenal rechtvaardig. Hij kende de wetten van het spel, maar ook die van het respect. Wie hem zag fluiten, zag iemand die zijn taak niet uitvoerde uit plichtsbesef, maar uit liefde, voor het voetbal, voor de mensen, voor de sport die hem zijn leven lang energie gaf.

Meer dan fluiten alleen

Maar Geert was niet alleen scheidsrechter. Hij was, en ís, bovenal een vrijwilliger zoals ze bijna niet meer gemaakt worden. Dertig jaar lang consul, meer dan twaalf jaar verantwoordelijk voor het zetten van de lijnen op de velden, en zelfs op hoge leeftijd nog steeds onderdeel van de onderhoudsploeg die elke vrijdagochtend het sportcomplex tiptop in orde maakt voor het weekend.

Wanneer de meeste mensen genieten van hun pensioen, stond Geert op vrijdag met de witte kalklijn in de hand, het gras nog vochtig van de dauw. Geen applaus, geen publiek, geen camera’s. Alleen Geert en de andere vrijwilligers en een sportpark dat dankzij hen elk weekend weer kon schitteren.

De mens achter de naam

Zaterdag kwam ik hem tegen. De inmiddels 83-jarige Geert Schut, wat brozer dan de laatste keer dat ik hem zag. Zijn vrouw Aaltje bracht hem naar het sportpark voor duel Eenrum – Warffum.omdat hij wat slecht ter been is. Maar nog steeds die oprechte interesse. “Hebben we een kans om te winnen?” vroeg hij met een glimlach. Het gesprek ging al snel niet alleen over voetbal. Geert sprak open over zijn fysieke ongemakken, over de dingen die met de jaren komen. En dan merk je: achter die vroeger sterke, gedreven scheidsrechter zit een man met gevoel, met bescheidenheid, met warmte. Een man die praat over “wij” als hij het over vv Eenrum heeft. Want voor Geert is de club nooit zomaar “de club”. Het is zijn plek vol herinneringen.

Erelid, naamgever, icoon

Het is dan ook niet meer dan terecht dat Geert in 2006 werd benoemd tot erelid van vv Eenrum. En negen jaar later, op 20 juni 2015, werd dat eerbetoon nog tastbaarder toen het jeugd-kunstgrasveld zijn naam kreeg: het Geert Schut Court. Een naam op een bordje, jazeker, maar vooral een symbool van waardering. Want achter die naam schuilt een halve eeuw betrokkenheid, inzet en liefde voor rood-zwart. Kinderen spelen er nu hun eerste partijtjes, leren er de beginselen van het spel, zonder dat ze zich misschien realiseren dat ze dat doen op grond die mede dankzij Geert altijd netjes, veilig en verzorgd is geweest. Wie het sportpark opkomt, ziet de naam en weet: hier wordt niet alleen gevoetbald, hier wordt geschiedenis doorgegeven.

De stille kracht

In een tijd waarin vrijwilligers steeds schaarser worden en betrokkenheid vaak vluchtig is, is iemand als Geert goud waard. Hij is van de generatie die niet vroeg “wat krijg ik ervoor terug?”, maar “wat kan ik doen?”.

Hij deed het niet voor de eer, niet voor de titel, niet voor de foto in de krant. Hij deed het omdat het moest gebeuren, en omdat hij vond dat Eenrum dat verdiende. Dat is de essentie van een clubicoon. Niet de man van grote gebaren, maar die van stille daden. Degene die je pas mist als hij er een dag niet is, omdat alles dan net iets minder soepel loopt.

Onuitwisbare sporen

Het mooie aan voetbal is dat het meer is dan 22 spelers en een bal. Het is soms ook een tweede thuis. En elk thuis heeft zijn fundament. Voor vv Eenrum heet een van die stenen van dat fundament Geert Schut. Zijn naam zal blijven klinken in de verhalen die generatie op generatie doorverteld worden. De man die ooit op zondagochtend ‘gewooon’’ als scheidsrechter het veld op liep, die jarenlang met vaste hand de lijnen trok, die nog altijd vraagt hoe het met de club gaat, dat is de man die Eenrum gemaakt heeft tot wat het is: een hechte vereniging met een groot hart.

Tot slot

Als je met Geert praat, voel je zijn liefde voor de club. Je hoort het in zijn stem, je ziet het in zijn ogen. Die liefde is niet te koop, niet te leren, maar geboren uit toewijding, karakter en verbondenheid. En daarom verdient hij wat mij betreft zijn plek in de Hall of Fame van puurvoetbalonline. Want als er iemand is die het rood-zwart van Eenrum belichaamt, die symbool staat voor wat amateurvoetbal werkelijk is, dan is het Geert Schut.

Een naam om te koesteren, Een man om te eren en een clubicoon voor altijd.