De stille kracht van VVSV'09: Clubicoon Louwe van der Horn
Elke voetbalvereniging heeft ze: de clubiconen. Mannen en vrouwen die met hun inzet, karakter en liefde voor de club een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. Mensen die niet alleen aanwezig waren in de bloeiperiodes, maar ook in de moeilijke jaren, toen het minder ging. Zij zijn het kloppende hart van een vereniging, de ziel waar alles om draait.
Bij VVSV’09 is zo’n clubicoon zonder twijfel Louwe van der Horn. Een man die al sinds de oprichting van UVV’70, en later VVSV’09, onafgebroken betrokken is bij de club. Iemand die, ook op 75-jarige leeftijd, nog altijd zijn vaste plek inneemt in de kantine,voor het raam, met een bak lootjes voor zich en een bakje wisselgeld ernaast.
Wie het sportpark van VVSV’09 bezoekt, kent dat beeld. Louwe die met een vriendelijke glimlach de mensen begroet, grapjes maakt, en ondertussen trouw zijn taak uitvoert: het verkopen van lootjes voor de verloting. Een ogenschijnlijk eenvoudige bezigheid, maar eentje die de club door de jaren heen al vele duizenden euro’s heeft opgeleverd. Geld dat direct terugvloeit naar het verenigingsleven, naar de jeugd, de materialen, en de kleine dingen die een club groot maken.
Binnen VVSV’09 wordt hij dan ook met veel respect en genegenheid genoemd. “Zonder Louwe geen VVSV’09,” hoor je vaak in de wandelgangen. En dat is niet overdreven. Zijn bijdrage aan het verenigingsleven is onschatbaar .
Het mooie aan Louwe is dat zijn vrijgevigheid niet ophoudt bij de grenzen van het sportpark. Ook andere verenigingen in de regio hebben mogen profiteren van zijn betrokkenheid. Of het nu ging om tassen, trainingsshirts, Louwe stond klaar. Vaak bescheiden, zonder veel woorden, maar altijd met een groot hart.
Langzaam, stap voor stap, vond hij de weg terug. En waar vond hij die? Juist, bij zijn club, bij VVSV’09.
Louwe van der Horn — een naam die in Ulrum met trots en warmte wordt uitgesproken. Een man van goud, een clubicoon pur sang.
Bij VVSV’09 is zo’n clubicoon zonder twijfel Louwe van der Horn. Een man die al sinds de oprichting van UVV’70, en later VVSV’09, onafgebroken betrokken is bij de club. Iemand die, ook op 75-jarige leeftijd, nog altijd zijn vaste plek inneemt in de kantine,voor het raam, met een bak lootjes voor zich en een bakje wisselgeld ernaast.
Wie het sportpark van VVSV’09 bezoekt, kent dat beeld. Louwe die met een vriendelijke glimlach de mensen begroet, grapjes maakt, en ondertussen trouw zijn taak uitvoert: het verkopen van lootjes voor de verloting. Een ogenschijnlijk eenvoudige bezigheid, maar eentje die de club door de jaren heen al vele duizenden euro’s heeft opgeleverd. Geld dat direct terugvloeit naar het verenigingsleven, naar de jeugd, de materialen, en de kleine dingen die een club groot maken.
Meer dan alleen een vrijwilliger
Louwe van der Horn is niet zomaar een vrijwilliger. Hij is een symbool van betrokkenheid, trouw en warmte. Wie hem spreekt, merkt het meteen: Louwe doet wat hij doet niet voor erkenning of applaus, maar uit liefde. Liefde voor de club, voor het dorp, en voor de mensen om hem heen.Binnen VVSV’09 wordt hij dan ook met veel respect en genegenheid genoemd. “Zonder Louwe geen VVSV’09,” hoor je vaak in de wandelgangen. En dat is niet overdreven. Zijn bijdrage aan het verenigingsleven is onschatbaar .
Het mooie aan Louwe is dat zijn vrijgevigheid niet ophoudt bij de grenzen van het sportpark. Ook andere verenigingen in de regio hebben mogen profiteren van zijn betrokkenheid. Of het nu ging om tassen, trainingsshirts, Louwe stond klaar. Vaak bescheiden, zonder veel woorden, maar altijd met een groot hart.
Een man met het hart op de juiste plaats
De laatste jaren waren niet altijd gemakkelijk voor hem. In 2022 verloor Louwe zijn vriendin Rita. Niet alleen moest Louwe afscheid nemen van Rita, ook hijzelf kreeg te maken met ziekte. Een periode van onzekerheid en verdriet volgde. Voor velen zou dat reden genoeg zijn om zich terug te trekken, maar niet voor Louwe.Langzaam, stap voor stap, vond hij de weg terug. En waar vond hij die? Juist, bij zijn club, bij VVSV’09.
Terug op zijn plek
Vandaag de dag zit hij er weer. Op zijn vaste stoel bij het raam, met uitzicht op het veld, tussen de mensen die hem kennen en waarderen. Het is zijn tweede thuis, zijn veilige haven. Wie de kantine binnenloopt, kan niet om hem heen. Daar zit hij, met zijn bak lootjes en zijn onmiskenbare glimlach. Hij maakt een praatje, lacht, verkoopt nog altijd die lootjes, alsof de tijd heeft stilgestaan. Maar achter die rust en eenvoud schuilt iets groters: een man die, ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, kiest voor verbondenheid. Voor geven in plaats van nemen. Het is precies dát wat Louwe van der Horn tot een clubicoon maakt. Niet de grootte van zijn daden, maar de oprechtheid ervan. Zijn aanwezigheid herinnert iedereen eraan waar amateurvoetbal eigenlijk om draait: samen zijn, elkaar helpen, en plezier beleven aan het spel en de gemeenschap eromheen.Een voorbeeld voor jong en oud
Binnen VVSV’09 , maar ook daarbuiten zou Louwe een voorbeeld voor velen moeten zijn. De jonge generatie zou door de clubliefde van Louwe moeten zien dat vrijwilligerswerk niet ouderwets is, maar onmisbaar. Trainers, spelers en supporters weten dat hun club draait dankzij mensen als hij, mensen die er gewoon altijd zijn, zonder te vragen wat ze ervoor terugkrijgen. De waardering voor Louwe is groot. Of het nu gaat om een schouderklop, een praatje in de kantine of een toernooi wat zijn naam draagt, iedereen weet: deze man verdient het. Want hij is VVSV’09. Een clubicoon in de puurste vorm van het woord.Meer dan woorden
Ooit zei Louwe in een interview met de Ommelander Courant dat hij het vrijwilligerswerk zou neerleggen, om samen met Rita te genieten van de tijd die ze nog hadden. Het liep anders. Toch is het mooi om te zien dat juist het werk dat hij ooit wilde loslaten hem nu weer kracht geeft. Het contact, de gezelligheid, het gevoel ergens bij te horen, het houdt hem op de been. VVSV’09 mag zich gelukkig prijzen met iemand als Louwe van der Horn. Een man die de ziel van het amateurvoetbal belichaamt. Een man die, ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, blijft geven. En dat is precies waarom zijn naam niet mag ontbreken in het rijtje van echte clubiconen.Louwe van der Horn — een naam die in Ulrum met trots en warmte wordt uitgesproken. Een man van goud, een clubicoon pur sang.
