Het is een bekend fenomeen voor iedereen die wekelijks langs de amateurvelden staat. Wanneer je na een wedstrijd rustig in de auto naar huis rijdt, spelen de momenten van de middag zich nog eens opnieuw af in je hoofd. De mooie passes, harde tackles, spannende duels en natuurlijk de doelpunten. Vaak duikt er dan een naam op waarvan je denkt:
die was vandaag de man van de wedstrijd. Soms meerdere zelfs. Het is een soort ongeschreven traditie onder voetballiefhebbers, een spelletje in gedachten dat de beleving rond een wedstrijd extra kleur geeft
Maar er zijn ook middagen dat je achter het stuur kruipt en jezelf afvraagt:
waar heb ik eigenlijk naar zitten kijken? Zaterdag 19 september was zo’n middag. Noordpool speelde thuis tegen Eenrum en beide ploegen wisten de aanwezige toeschouwers helaas niet te vermaken. Het werd een wedstrijd waarin de intensiteit ontbrak, het spel stroperig oogde en de individuele kwaliteiten niet uit de verf kwamen.
De verwachtingen vooraf
Wie al jaren amateurvoetbal volgt, weet dat verwachtingen vaak een gevaarlijk uitgangspunt zijn. Met ruim achthonderd wedstrijden als verslaggever achter de rug heb je geleerd om niet te veel te hopen op spektakel. Je gaat er blanco in, zonder illusies. Soms word je verrast door een zinderend duel waarin alles klopt: spanning, strijd en doelpunten. Soms word je juist geconfronteerd met een duel waarin het voetbal niet wil vlammen.
Een matte thuisploeg
De thuisploeg uit Uithuizen wist niet te overtuigen. Waar Noordpool normaal gesproken in eigen huis het initiatief probeert te nemen, oogde het spel nu traag en voorspelbaar. De opbouw stokte regelmatig, passes kwamen niet aan en de aanvallers werden zelden goed in stelling gebracht. Het leek alsof Noordpool gevangen zat in een soort middelmaat: wel de intentie om naar voren te spelen, maar niet de scherpte of overtuiging om het verschil te maken. De supporters zagen het met lede ogen aan. Natuurlijk, de ploeg probeerde het wel, maar de energie en flair die nodig zijn om een wedstrijd te laten leven, ontbraken volledig.
Eenrum stelt teleur
Waar Noordpool matig was, dan moet ook gezegd worden van Eenrum. Waar je in dit soort wedstrijden verwacht dat de underdog zich vastbijt in de tegenstander, agressief de duels aangaat en probeert te verrassen, bleef het allemaal uit. Eenrum kon het Noordpool geen moment echt lastig maken. De linies sloten niet aan, de druk naar voren was er te weinig en verdedigend oogde het wankel. Daardoor kwam er geen moment dat de thuisploeg zich bedreigd voelde.
Een duel zonder echte hoogtepunten
Voetbal kan mooi zijn, zelfs als er weinig gescoord wordt. Een 0-0 kan een spektakelstuk zijn vol strijd en kansen. Maar dit duel viel in geen van beide categorieën. Voor de neutrale toeschouwer viel er weinig te genieten al waren de supporters van de thuisclub blij met de zege
Geen man van de wedstrijd
Normaal gesproken valt er altijd wel een speler op, ook in mindere wedstrijden. Een verdediger die zijn duels wint, een middenvelder die onvermoeibaar blijft werken of een aanvaller die met een paar acties voor dreiging zorgt. Maar dit keer niet. Zowel bij Noordpool als bij Eenrum miste iedere speler de scherpte om boven de middelmaat uit te steken. Het klinkt ‘hard’, maar er was simpelweg niemand die aanspraak kon maken op de titel
man van de wedstrijd. Dat is zeldzaam, maar het hoort erbij. Voetbal blijft een spel van mensen, en soms hebben hele teams gewoon hun dag niet.
Reflectie van een verslaggever
Als verslaggever ben je gewend om verhalen te vinden in elke wedstrijd. De kleine momenten, de beslissende tackles, het onverwachte doelpunt, ze geven je materiaal om over te schrijven. Maar er zijn ook wedstrijden waarin de enige conclusie is dat er eigenlijk weinig te vertellen valt. Na meer dan achthonderd wedstrijden heb je geleerd om dat te accepteren. Niet elk duel is een klassieker. Soms is het gewoon een matige pot, zonder emotie, zonder heroïek. Dat kan gebeuren.
Conclusie
De ontmoeting tussen Noordpool en Eenrum op zaterdag 19 september was er een om snel te vergeten. Geen spektakel, geen spanning en geen man van de wedstrijd. Het duel kabbelde voort zonder hoogtepunten en liet vooral zien dat ook het amateurvoetbal zijn mindere dagen kent. Voetbal is emotie, maar soms is het ook de teleurstelling van een middag waarop de vonk niet overslaat. En toch: ook die wedstrijden horen erbij. Misschien is het juist daarom dat we blijven gaan. Omdat je nooit weet wanneer die volgende middag komt waarop alles wél klopt, en je met een glimlach naar huis rijdt, overtuigd van wie jouw man van de wedstrijd was.
