“RTV Noord, kijk eens naar ‘Onze Club’ , het voorbeeld dat voor je voeten ligt”

Zondagavond. De tv stond aan, koffie erbij, en daar waren ze weer: de onbekende helden van de Drentse amateurvelden. Geen gelikte profs, geen stadionlicht, maar modder, passie en dorpsgezichten. RTV Drenthe liet met Onze Club opnieuw zien hoe mooi amateurvoetbal kan zijn. En ik dacht: waarom hebben wij in Groningen dat eigenlijk niet?






Zaterdag stond ik in Ulrum. Bekerduel VVSV’09 tegen Lycurgus. Geen schijn van mediabelangstelling te bekennen. Geen cameraploeg, geen verslaggever met microfoon, geen socialmediaman met een selfiestick. Alleen ik, de enige “persmuskiet”, zoals we dat vroeger noemden. Het hele “leger” aan websites, kranten en omroepen had Ulrum niet weten te vinden. En dáár zit het verschil. RTV Drenthe omarmt het amateurvoetbal. RTV Noord duwt het liever van zich af.

De charme van het echte voetbal

Want laten we eerlijk zijn: het amateurvoetbal is de ziel van het noordelijke voetbal. Het is waar het allemaal begint ,de jeugd op een hobbelig veld, de trainer die met een plastic kegel zwaait, de kantinevrouw die al dertig jaar koffie schenkt, en de spits die na afloop zegt: “volgende week beter, joh.” Dat is puur, dat is echt. En precies dat snapt RTV Drenthe.

Onze Club laat zien dat de mooiste verhalen niet per se op televisie gemaakt hoeven worden, maar dat ze er gewoon zijn ,je hoeft alleen maar te kijken. Een club in Valthermond, een derby in Norg, een trainer die met zijn zoon op het veld staat. Dat is liefde voor de regio, dat is liefde voor sport.

En dan kijk ik naar RTV Noord. Waar zijn de programma’s die dat gevoel oproepen? Waar is de passie voor het lokale voetbal, dat elke week duizenden Groningers op de been brengt? In plaats daarvan krijgen we elk najaar de onvermijdelijke vragen voorgeschoteld: “Wat vindt u ervan dat er alweer pepernoten in de winkel liggen?” Of: “Hoe vaak eet u vlees per week?”
Serieus? Dáár gaat ons geld naartoe?

“Het is een centenkwestie”, zeggen ze dan

Dat hoor je altijd als argument: “We hebben er geen budget voor.”
Maar kom op. Laten we elkaar geen zand in de ogen strooien. Als er geld is voor de zoveelste voorspelbare talkshow of een eindeloze herhaling van “oude hits”, dan is er ook geld om één avond per week een camera mee te nemen naar Ulrum, Winsum, Sauwerd of Roodeschool.
Het is geen geldkwestie, het is een interessekwestie. Het is een keuze om te investeren in wat de mensen écht bezighoudt. RTV Drenthe doet dat. RTV Noord lijkt het vergeten.
En dat is zonde. Want juist nu, in een tijd waarin het amateurvoetbal onder druk staat, met krimpende ledenaantallen, fusies en vrijwilligers die steeds moeilijker te vinden zijn, is zichtbaarheid goud waard.

Wat zouden ze bij VI doen?

Ik moest denken aan wat Johan Derksen ooit zei, toen hij nog hoofdredacteur was bij Voetbal International:“Je moet weten wat je lezers leuk vinden. En als ze het niet leuk vinden, moet jij je afvragen of jij het wel goed hebt gezien.” Dat geldt net zo goed voor een regionale omroep. Vraag eens rond op de Groningse velden, bij de scheidsrechter, de grensrechter, de jeugdleider. Vraag wat zij graag zouden zien op televisie of online. Ik durf te wedden: negen van de tien zeggen dat ze het prachtig zouden vinden als RTV Noord met een programma als Onze Club kwam. Want hoe mooi is het als een voetballer van vijfdeklasser Eenrum of ZEC ineens op tv komt? Even in beeld, even erkenning. Niet voor geld, niet voor roem, maar omdat hij of zij deel uitmaakt van het amateurvoetbal. Dat is waardering. Dat is verbinding. En dat is precies wat een regionale omroep zou moeten uitstralen.

De arrogantie van afstand

Misschien is dat wel het probleem. Er zit iets van arrogantie in de houding van RTV Noord richting het amateurvoetbal. Alsof het niet interessant genoeg is. Alsof het alleen maar “leuk voor erbij” is.
Maar die houding vervreemdt de omroep van het publiek. Want de mensen op de velden, de vrijwilligers in de kantines , dat zijn dezelfde mensen die de radio aanzetten op weg naar het werk, die het nieuws lezen op de site. Door het amateurvoetbal links te laten liggen, laat je ook je kijker een beetje in de kou staan. En dan kun je later niet verbaasd zijn als de kijkcijfers dalen of als de betrokkenheid wegzakt. Je moet iets geven om iets terug te krijgen. Dat is bij media niet anders dan bij voetbal.

Een gemiste kans, maar nog niet te laat

RTV Noord heeft de middelen, de naam en de mensen om dit anders te doen. Sterker nog: ze hebben de kans om van Onze Club een Groningse variant te maken ,eentje die nét zo warm, eerlijk en betrokken is, maar dan met onze eigen clubs en verhalen.
Van Zoutkamp tot Warffum, van Uithuizermeeden tot Stedum , overal liggen verhalen klaar. Verhalen die wachten om verteld te worden. De vraag is alleen: wil je ze zien? Want als het antwoord “nee” is, dan zegt dat meer over de redactie dan over het voetbal zelf.

Tot slot

Ik weet dat er mensen bij RTV Noord werken die wél hart voor sport hebben. Mensen die wél begrijpen wat het amateurvoetbal betekent. Dus zie dit niet als een aanval, maar als een oproep.
Een oproep om eens te kijken naar Drenthe. Niet om het te kopiëren, maar om het te begrijpen.
Om te zien dat Onze Club niet alleen een programma is, het is een ode aan de regio. Aan de mensen. Aan de ziel van het voetbal. En dat, beste mensen bij RTV Noord, is precies wat wij in Groningen ook verdienen.