Deze week zag ik ze weer voorbij fietsen, de jonge voetballers en voetbalsters. Strak in de trainingskleren, schoenen aan, veters stevig gestrikt. Het beeld klopt helemaal,behalve dat ene detail: geen sporttas. Geen handdoek, geen schone kleren, geen douchespullen. Waar wij vroeger standaard met een goed gevulde tas naar de training of wedstrijd gingen, zie ik nu steeds vaker jeugdspelers zonder sporttas op pad gaan

.



Dat roept vragen op. Want douchen na afloop van een training of wedstrijd lijkt bij veel clubs meer uitzondering dan regel geworden. En dat is opmerkelijk. Want juist de kleedkamer, en het gezamenlijke douchen dat daarbij hoort, is meer dan alleen een plek om je om te kleden. Het is een belangrijke schakel in de voetbalcultuur, in de teamvorming en in de opvoeding van jonge sporters.

Een gemiste leerschool

De kleedkamer is de plek waar kinderen leren omgaan met elkaar buiten de lijnen van het veld. Natuurlijk is er “kleedkamerhumor”, soms wat flauw of scherp, maar het hoort erbij. Daar leer je relativeren, een weerwoord geven, of juist lachen om jezelf. Het zijn sociale lessen die je niet in een leslokaal of achter een scherm leert, maar in de praktijk van sport en spel. Wie direct na het laatste fluitsignaal in zijn of haar vieze kleren op de fiets naar huis springt, mist die momenten. En dat is jammer. Want een team smeden gebeurt niet alleen tijdens de warming-up of de wedstrijd, maar juist ook in de kleedkamer. Samen douchen hoort daar bij. Het maakt van een groep individuen een team.

Hygiëne en gezondheid

Er is nog een tweede, minstens zo belangrijk argument: hygiëne. Na een training of wedstrijd ben je bezweet, vaak nat van de regen, en soms zelfs onder de modder. Wie zo in de kleren stapt waarmee hij of zij weer naar huis gaat, loopt risico op huidproblemen en verkoudheden. En wat te denken van de stank in de auto als ouders hun kinderen zo meenemen? Voor veel ouders klinkt dit misschien overdreven, maar het is eenvoudig: douchen na het sporten is gezond en voorkomt problemen. Het is niet alleen een kwestie van fris thuiskomen, maar ook van zorg dragen voor je lichaam. En daar willen we als sportclubs en ouders toch het goede voorbeeld in geven?

De coronakaart

Vaak hoor je dat corona de aanleiding is geweest voor het wegvallen van het gezamenlijke douchen. Tijdens de pandemie waren kleedkamers dicht, en dat was begrijpelijk. Maar inmiddels zijn die beperkingen al lang voorbij. Toch zie je dat sommige gewoontes niet terugkomen. Alsof corona een blijvend excuus is geworden om na de wedstrijd snel huiswaarts te keren. Maar laten we eerlijk zijn: het argument houdt geen stand meer. Het gaat eerder om gemak. Geen sporttas meesjouwen, geen tijd kwijt aan douchen, sneller weer thuis. Ouders vinden het vaak prima, minder was, minder gedoe. Alleen, gemak mag nooit boven gezondheid en opvoeding gaan.

Terug naar de basis: verplicht douchen

In mijn tijd als jeugdtrainer was het simpel: douchen was verplicht. Daar piepte geen kind of ouder over. Het hoorde erbij. Natuurlijk waren er jongens of meisjes die liever snel naar huis gingen, maar die regel was er niet voor niets. Na de training of wedstrijd samen naar de kleedkamer, onder de douche, en pas daarna naar huis. Klaar. Ik denk dat het goed zou zijn wanneer voetbalclubs die regel opnieuw zouden invoeren. Niet vrijblijvend, maar duidelijk: bij ons douche je na afloop. Net zo vanzelfsprekend als het dragen van scheenbeschermers of het op tijd aanwezig zijn bij een wedstrijd. Het schept duidelijkheid, en voorkomt eindeloze discussies tussen trainers, spelers en ouders.

Ouders als voorbeeld

Daarbij hebben ouders zelf ook een verantwoordelijkheid. Hoe vaak hoor je niet dat kinderen zeggen: “Ik hoef niet te douchen, want mijn vader of moeder doet dat thuis ook niet direct na het sporten”? Voor kinderen is dat een vrijbrief. Als ouder kun je juist hier een opvoedkundig signaal afgeven: na inspanning hoort verzorging. En dat begint bij samen douchen op de club. Bovendien, hoe gek is het eigenlijk dat ouders accepteren dat hun kinderen kletsnat of bezweet in de auto of op de fiets stappen? Je zou toch zeggen dat iedere ouder liever een fris kind mee naar huis neemt. Het is niet alleen prettiger, maar ook gezonder.

Een gezamenlijke verantwoordelijkheid

Laten we eerlijk zijn: voetbal gaat niet alleen om winnen of verliezen. Het gaat ook om opvoeden, om waarden en normen, om kinderen klaarstomen voor het leven. En daar hoort bij dat je leert omgaan met anderen, dat je leert zorgen voor jezelf, en dat je de discipline ontwikkelt om dingen te doen die misschien niet altijd leuk zijn, maar wel goed voor je. Douchen op de club hoort bij die opvoeding. Het is een kleine moeite met een groot effect: meer hygiëne, minder gezondheidsrisico’s, en een sterker teamgevoel. Het is bovendien een traditie die past bij de cultuur van voetbal, en die niet verloren mag gaan.

Tijd voor actie

Daarom een oproep aan alle clubs: maak douchen weer verplicht. Hang het op in de kleedkamers, neem het op in het huishoudelijk reglement, en bespreek het met trainers en ouders. Natuurlijk zal er in het begin wat weerstand zijn. Maar geloof me: kinderen wennen er sneller aan dan je denkt. En binnen de kortste keren is het weer de normaalste zaak van de wereld. Aan ouders wil ik dit meegeven: steun die regel. Zie het niet als extra last, maar als onderdeel van de opvoeding. Uiteindelijk hebben jullie kinderen er alleen maar baat bij.

Conclusie: Douchen op de club is meer dan een kwestie van hygiëne. Het gaat om gezondheid, om teamvorming, en om opvoeding. Laten we er samen voor zorgen dat deze waardevolle traditie niet verloren gaat.