Als de R in de maand zit…laat de oude stelregel maar terugkeren

 

Er zijn van die ongeschreven voetbalwetten die ergens in de krochten van het amateurvoetbal zijn ontstaan en die, hoe ouder je wordt, alleen maar meer betekenis lijken te krijgen. Eén daarvan hoorde ik jaren geleden, toen ik nog actief was in het jeugdvoetbal.




De hoofdtrainer van de club waar ik toen als jeugdtrainer actief was had een gouden stelregel:
“Zodra de R in de maand zit, trainen we in een lange broek.”
Dat was geen vrijblijvende suggestie. Dat was wet.
Een regel zo onwrikbaar dat zelfs de VAR er geen rode streep bij durfde te trekken.

De R, de regel en de rebelsheid

In die tijd werd die stelregel door de spelers vooral met de nodige scepsis ontvangen. September, 25 graden, strakblauwe lucht, zonnebril op het hoofd en zonnebrand nog op de neus,en tóch moesten we in lange trainingsbroek aantreden. Terwijl de mussen van het dak vielen, moesten wij zwetend onze warming-up doen met een stoflaagje over de kuiten.
Het protest was groot.
De smoesjes waren creatief.
“Mijn broek is nat.”
“Ik was ‘m vergeten.”
“Mijn hond heeft ‘m opgegeten.”

Maar de trainer was onverbiddelijk.
Geen lange broek? Dan ook geen training.
Want, zo hield hij ons voor, tijdens oefeningen of partijvormen sta je soms even stil, en dan koel je sneller af dan je denkt.
En eerlijk is eerlijk: de trainer had een punt, al wilden de spelers dat toen natuurlijk niet toegeven.

Fast forward: De kale-knieën-generatie

Anno nu sta ik zelf weer op het veld, maar dan als Walking Footballer. En wat me opvalt? De wereld is veranderd. De huidige generatie amateurvoetballers lijkt over een soort ingebouwde centrale verwarming te beschikken. Terwijl de herfstwind door de bomen giert en de regen horizontaal over het veld jaagt, lopen sommige spelers doodleuk in alleen een shirtje en een korte broek. Alsof het nog hartje juli is. Alsof ze elk moment op kunnen duiken in de startopstelling van Team Antarctica. Zelf trek ik bij 15 graden al een extra laag aan. Niet omdat ik een koukleum ben (oké, misschien een beetje), maar omdat ik inmiddels weet wat kou met je spieren kan doen waarbij ik in de avonduren er niet over zou peinzen om geen trainingsbroek aan te doen .

Humor is leuk, hamstrings zijn leuker

Want laten we eerlijk zijn:
We kunnen er lacherig over doen, maar de realiteit is dat kou en natte omstandigheden blessuregevoeligheid vergroten. Spieren die niet warm genoeg zijn, pezen die ineens onder spanning komen te staan als je na vijf minuten stilstaan weer een sprintje trekt, het zijn de kleine dingen die grote scheuren kunnen veroorzaken. Letterlijk. En zo’n scheurtje in je hamstring lacht niemand weg. Dan zit je weken (of maanden) langs de kant met een deken over je benen, maar dan niet vrijwillig. Daar komt bij dat we allemaal ouder worden. Waar je als tiener misschien zonder problemen in je zwembroek de training overleefde, merkt je lichaam op latere leeftijd echt wel het verschil tussen 25 en 5 graden. Spieren worden stijver, gewrichten gevoeliger en de hersteltijd langer.

De terugkeer van de trainingsbroek

Misschien is het dus tijd voor een bescheiden comeback van de oude stelregel. Niet omdat we allemaal in een Michelinpak het veld op moeten, maar gewoon: gezond verstand. Denk aan laagjes. Een lange trainingsbroek houdt niet alleen de warmte vast, maar beschermt je ook tegen koude regen en gure wind. Ook een dun thermoshirt onder je tenue doet wonderen. Het weegt bijna niets, maar zorgt ervoor dat je spieren warm blijven, ook als je even stilstaat. En geloof me: de enige koude rillingen die je dan tijdens een training wilt voelen, zijn van een panna die je per ongeluk uitdeelt.

Tradities zijn er om te eren (of te herzien)

Nee, we hoeven niet alle ouderwetse voetbalregels weer van stal te halen. Maar sommige tradities hebben gewoon een kern van waarheid in zich. De lange-broeken-regel bijvoorbeeld: een tikkeltje overdreven misschien, maar door de trainer van toen geboren uit ervaring en zorg. En zeg nou zelf: liever een beetje te warm tijdens de warming-up, dan wekenlang koud thuis op de bank met een ijszak op je hamstring en Netflix als enige teamgenoot.

Tot slot – een warme boodschap
Dus aan alle fanatieke veldspelers, jeugdige helden en zelfverklaarde weerbestendige ijskonijnen: luister af en toe eens naar de oude garde. Als iemand met koude handen en warme herinneringen zeg ik: onderschat de herfst niet. Wanneer de R in de maand zit, zit het gevaar niet in de tegenstander, maar in de kou. En geloof me, daar win je geen duel van. Dus...Trek die lange broek aan. Je spieren zullen je dankbaar zijn.