Na één avond ben ik al 'voetbaltrainer'
Het waren geen 'duizenden' geen honderden en zelf geen tientallen die reageerden op het artikel 'zeg nooit, nooit maar ik denk het niet' wat ik zaterdag 1 februari op Puurvoetbalonline plaatste maar een paar reacties kwamen er wel. Maar alsof de duivel er mee speelde, opeens kwam er vanaf 1 februari het nodige aan 'gekkigheid' voorbij en waar je je alleen maar over kunt verbazen en waar best iets van gezegd mag en kan worden. Een van de reacties was: Blijf ook de mooie kanten belichten Johan er zijn velen die jouw stukjes met veel plezier en herkenning lezen. Een mooie reactie maar alleen de mooie kanten belichten gaat bij mij niet werken. Ook in mijn periode in het UMCG ben ik nooit een 'keldervergaderaar'(iemand die niets op een werkoverleg zegt maar buiten het overleg het hoogste woord heeft) geweest en wilde dat ook nooit met Puurvoetbalonline zijn. Maar de reacties brachten mij voor de zoveelste keer aan het twijfelen want ergens wist ik, dit voelt niet goed omdat ik iemand ben die van zijn hart geen moordkuil maakt hoewel het aantal mensen waar ik privézaken mee wil delen zeer beperkt is. Maar over datgene waar ik mij binnen het amateurvoetbal over verbaas is dat toch anders. Hoewel ik nooit een tegen de windmolens vechtende Don Quichot zal worden die denkt dat hij het amateurvoetbal kan veranderen is je mond houden wanneer je 'gekkigheid' signaleert geen thema. Gekkigheid die vanaf 1 februari in alle soorten al voorbij is getrokken
-Zo was er ergens op het Hogeland een toernooi voor JO7-teams. Een toernooi voor vier teams bij temperaturen van rond of net onder nul waar ik van dacht, dat is een leuk zaaltoernooi voor de jongste jeugd. Maar niets was minder waar want er werd 'gewoon' op het veld gespeeld waarbij er leiders waren die het niet nodig vonden dat de kids allemaal een trainingsbroek of een zwarte legging onder hun voetbalbroekje droegen. Een JO7-toernooi op 1 februari en op het veld leren mij er zijn begeleiders/organisatoren die nogveel moeten leren.
-Maar het kan nog gekker want elders in het land hebben ze een JO8-1 die bestaat uit zes spelers. Zes spelers die worden aangevuld met boys uit de JO8-2 die bij toerbeurt met het selecte gezelschap van 6 spelers mee moeten. Zes spelers wat in mijn beleving een vaste groep van minimaal negen spelers moet zijn. Maar nee elders doen ze het bij een club die geen mails beantwoord anders.
-Wat ook onder de noemer gekkigheid valt is de Aftrapmodule die de KNVB heeft gelanceerd.
Als (startende) jeugdtrainer sta je voor een mooie, maar uitdagende taak. Je bent namelijk voor een groot deel verantwoordelijk voor het spelplezier en de ontwikkeling van jeugdspelers. Maar hoe verzorg je nou een leerzame, leuke training? Een trainersopleiding kan helpen, maar die duizenden vaders, moeders en andere vrijwilligers hebben vaak geen tijd voor een meerdaagse cursus.
Op een avond wat handvaten krijgen om een training te kunnen leiden. Wie zou dat bedacht hebben en wie zou hebben gezegd, wat een briljant idee. Vaders, moeders en vrijwilligers hebben vaak geen tijd voor een meerdaagse cursus. Het was in het najaar van '88 dat ik startte met de JVT-cursus die mij 20 weken 2x per week naar Hoogezand liet rijden. Een prima cursus met prima docenten, Fred Hansen, Sietse van Dellen, waar je een hoop van leerde. Ook wij als cursisten hadden een baan en maakten tijd om de cursus te volgen, om training te geven en om thuis huiswerk te maken. Nu is het anders, een avondje een aftrapmodule doen en 'paps en mams' weten na een avond .. ik moet het anders doen ..
LAAT MIJ NIET LACHEN !!!
-Zo was er ergens op het Hogeland een toernooi voor JO7-teams. Een toernooi voor vier teams bij temperaturen van rond of net onder nul waar ik van dacht, dat is een leuk zaaltoernooi voor de jongste jeugd. Maar niets was minder waar want er werd 'gewoon' op het veld gespeeld waarbij er leiders waren die het niet nodig vonden dat de kids allemaal een trainingsbroek of een zwarte legging onder hun voetbalbroekje droegen. Een JO7-toernooi op 1 februari en op het veld leren mij er zijn begeleiders/organisatoren die nogveel moeten leren.
-Maar het kan nog gekker want elders in het land hebben ze een JO8-1 die bestaat uit zes spelers. Zes spelers die worden aangevuld met boys uit de JO8-2 die bij toerbeurt met het selecte gezelschap van 6 spelers mee moeten. Zes spelers wat in mijn beleving een vaste groep van minimaal negen spelers moet zijn. Maar nee elders doen ze het bij een club die geen mails beantwoord anders.
-Wat ook onder de noemer gekkigheid valt is de Aftrapmodule die de KNVB heeft gelanceerd.
Als (startende) jeugdtrainer sta je voor een mooie, maar uitdagende taak. Je bent namelijk voor een groot deel verantwoordelijk voor het spelplezier en de ontwikkeling van jeugdspelers. Maar hoe verzorg je nou een leerzame, leuke training? Een trainersopleiding kan helpen, maar die duizenden vaders, moeders en andere vrijwilligers hebben vaak geen tijd voor een meerdaagse cursus.
Op een avond wat handvaten krijgen om een training te kunnen leiden. Wie zou dat bedacht hebben en wie zou hebben gezegd, wat een briljant idee. Vaders, moeders en vrijwilligers hebben vaak geen tijd voor een meerdaagse cursus. Het was in het najaar van '88 dat ik startte met de JVT-cursus die mij 20 weken 2x per week naar Hoogezand liet rijden. Een prima cursus met prima docenten, Fred Hansen, Sietse van Dellen, waar je een hoop van leerde. Ook wij als cursisten hadden een baan en maakten tijd om de cursus te volgen, om training te geven en om thuis huiswerk te maken. Nu is het anders, een avondje een aftrapmodule doen en 'paps en mams' weten na een avond .. ik moet het anders doen ..
LAAT MIJ NIET LACHEN !!!
