Een bewogen 2024
Een bewogen jaar zo mag ik het jaar 2024 wel noemen. Een jaar met voor mij als verslaggever mooie, verrassende, bijzondere, verbazende maar ook teleurstellende momenten. Dat zorgt dat het jaar 2024 een bijzonder jaar is geweest en waar ik op de tweede dag van 2025 met gemengde gevoelens op terugkijk.
Januari/Februari
Waar januari voor mij in het teken stond van vooral het mogen maken van interviews en een basketbalduel van de Sietsema Highlanders waren het in februari 9 voetbalduels waar ik langs de lijn stond waarbij ik bij een duel, Kloosterburen-Yde de Punt, er voor koos om de tweede helft vanuit de kantine te bekijken. Dat deed ik omdat ik al grieperig naar Kloosterburen was vertrokken en het toen koude weer niet echt voor een verbetering zorgde en mij direct leerde, dat moet je , ziek naar de velden gaan, niet meer doen.
Maart begon nog rustig maar op 14, 16 en 17 maart stonden er drie duels voor mij op het programma en voor dinsdag 19 maart was ik gevraagd of ik naar het duel FC LEO-OKVC wilde. Mijn antwoord was dat dit in orde kwam maar wat niet gebeurde. Op die dinsdag werd ik namelijk getroffen door een tweede hartstilstand binnen twee jaar. Een enorm schrikmoment voor allen die mij dierbaar zijn waarbij Martine, samen met twee van mijn beste vrienden, ook nog eens in de sportschool aanwezig was. Een sportschool, Fyshio2Fit waar ik iedereen nog steeds dankbaar ben voor het adequaat optreden waar ze op de spoedopvang van het UMCG alle lof, en terecht, voor kregen. Een opname van 8 dagen in het UMCG volgde waarbij er op de zevende dag een icd-kastje preventief werd geplaatst en ik mochtgaan herstellen en mij ook direct weer doelen stelde.
In april had ik al snel een doel. Ik wilde graag op 6 april weer langs de lijn staan en wel bij het duel Ezinge-Zeester. Dat was namelijk ook mijn eerste duel op 23 september 2022 toen ik als verslaggever na mijn hartstilstand op 7 augustus 2022 weer op de velden terugkeerde. Na het eerste duel volgden er meer in april en ging ik met de hub-taxi en het openbaar vervoer naar mijn duels waarbij ik op dinsdag 23 april mijn eerste verslag op afstand deed van een voetbalwedstrijd. Ook in april was het dat ik geconfronteerd werd met dat mijn, hou dit nog even voor je' niet op waarde werd geschat. Iets waar ik toen even teleurgesteld over was maar, doordat er daarna nooit meer contact is geweest, ik nu , om met René van der Gijp te spreken, lekker laat gaan.
In mei waren er nog wat laatste competitieduels en waren er op zondag 26 mei grasbaanraces in Eenrum. Ik moet zeggen dat ik, na het dodelijk ongeval in augustus 2023, toch met een iets ander gevoel naar de grasbaan van Eenrum liep. Van de verzekering mocht ik, nadat het die dag precies twee maanden geleden was dat het icd-kastje geplaatst was, zelf weer autorijden wat het even wat gemakkelijker maakte. Gelukkig werden het mooie races op die zondag in mei zodat ik met een blij gevoel 's avonds het verslag schreef wat een dag later in de Ommelander Courant stond.
Juni was de maand van een viertal interviews, het nacompetitieduel FC LEO-Glimmen, de in het water gevallen grasbaanraces in Loppersum (enorm triest voor de organisatie) en de wielerronde van Bedum die met slecht weer en een gebrekkige animo bij de renners te maken had. Teleurstellend voor iedereen was ook het in Bedum ontbreken van kopstukken uit vroegere tijden die een dernykoers zouden rijden.
In juli was er een interview met de nog steeds lid van SV Onderdendam zijnde Johnny Beenes die met Onderdendam aanwezig was op de 10e editie van het Ko Hekkema-toernooi. Verder was ik aanwezig bij de wielerkoersen in Kloosterburen en Usquert die lieten zien dat het slecht gesteld is met de deelname aan de criteriums waarbij Usquert het geluk had dat Jorrit Bergsma, waar ik naast in de jurybus zat, en Bert-Jan Lindeman op het laatste moment naar Usquert kwamen,
Augustus is voor mij de maand waarin ik al sinds 2009 de grasbaanraces van Eenrum en, door de diverse herstarts, de draverijen in Eenrum inclusief de voorbeschouwingen bezoek, Daarnaast ben ik al jaren als verslaggever bij de ½ marathon Lauwersoog-Ulrum en het tennissen in Winsum aanwezig als die beide evenementen in het eerste weekend van augustus vallen. Maar deze keer werd ik ook gevraagd voor de paardendag in Uithuizen. Dat laatste was speciaal omdat ik daar op zaterdag 6 augustus 2022 ook was geweest maar er, door mijn hartstilstand van een dag later, nooit een verslag in de OC is gekomen. Maar het vreemde was dat ik mij twee jaar later niet meer kon herinneren waar ik toen was geweest. Daarom was het maar goed dat ik in de buurt van Uithuizen een vriend tegenkwam die mij de weg naar het evenemententerrein kon wijzen want het navigatiesysteem gaf een route aan die mij overal heen stuurde behalve waar ik moest zijn. Ik moet zeggen, dit was wel even confronterend omdat ik, gezegend met het geheugen van een olifant, wat ik heb 'geërfd' van mijn vader, hier toch van schrok. Maar ik moet zeggen dat ik, na 2x een reanimatie te hebben doorstaan, wel vaker heel diep na moet denken wanneer ik een vraag over iets van voor 7 augustus 2022 krijg. Maar wanneer dat de enige 'pijn' is dan is dat prima te dragen
September is de maand dat het voetbalseizoen weer begon, ik aan de diverse voetbalbijlages mee mocht werken en het bij de contacten met de trainers vaak ging over een steeds meer veranderende mentaliteit. Daar kunnen we met elkaar veel van vinden, en dat doen velen ook, maar dat gaat nooit meer veranderen. Dat heeft er bij mij voor gezorgd dat ik, en waar ik ook langs de lijn sta, qua niveau niets verwacht en alle keren weer blij ben dat ik een bekende tref. Dat laatste lukt na ruim 16 jaar als verslaggever langs de lijn uiteraard prima wat, en op welk complex dan ook, voor mij de krenten in de pap zijn of de slagroom op de taart is. Maar september was ook de maand dat ik op afstand een groot verslag van de EK-finale zijspannen in Uithuizen maakte. Een verslag op afstand waar ik aan het slot van dit artikel op terugkom.
Oktober was een maand met alle weekenden minimaal een voetbalduel omdat Kloosterburen, in navolging van bijna alle verenigingen in het verspreidingsgebied van de OC de overstap naar het zaterdagvoetbal had gemaakt. En daarnaast was er een artikel over een mooi muziekevenement in Leens en een over De Heracliden en waar Ronnie, als de fotograaf waar ik al jarenlang met veel plezier mee mag samenwerken, mijn bij de kabouters van De Heracliden voetballende kleinzoon Tim op de foto zette.
November was een maand met competitie en bekervoetbal want op een koude novemberavond was ik bij Winsum-Stadspark een duel wat door de Winsumers met 3-0 werd gewonnen. Een uitslag die niet bijzonder was in een duel tussen een eerste en een derdeklasser waarbij er vaak gezegd ook nog eens gezegt wordt dat het niveau op zaterdag hoger ligt dan op zondag. Als ik het duel een voor amusementswaarde een cijfer had moeten geven dan had het maximaal een 4 gekregen . En na meer dan 800 duels als verslaggever te hebben gezien denk ik wel te weten wat goed, minder goed, matig, slecht of bagger is. In mijn beleving was het slecht en dat was in het verslag terug te lezen. Op woensdag, het verslag stond op internet, was daar een appbericht met als tekst, welke wedstrijd heb jij gezien en was je wel aanwezig. Ik was verbaasd en reageerde op de app van de hoofdtrainer van Winsum die door de ogen van de trainer wel een goede wedstrijd had gezien. Dat kan dat dit uit zijn oogpunt zo was maar nu weken later denk ik nog steeds idem, voor de neutrale toeschouwer was het geen duel waar je langs de lijn warm van werd en vandaar ik blij was met mijn plaats in de 'skybox/bestuurskamer van de thuisclub.
December werd een maand waar er nog redelijk wat competitieduels werden afgewerkt wat gezien de regen wat er een maand eerder was gevallen best verrassend was. Ook leuk was om in december op bezoek te gaan bij Jacob 'Rockey Montano' Heinstra en zijn vrouw Melliena.. Jacob verzorgt al een groot aantal jaren een muziekmarathon en wat door velen, mede door een goed doel wat er aan gekoppeld is, wordt gewaardeerd
Zo kwam er een einde aan een voor mij bewogen jaar. Een bewogen jaar die ik zonder de steun van een iemand in het bijzonder niet had meegemaakt. Ze was erbij op 19 maart toen ik voor de tweede keer een hartstilstand kreeg. Dat zorgde bij Martine voor een enorme impact waardoor ook het werken een aantal weken niet ging lukken. Maar gelukkig herstelde ik snel maar wat zonder mijn grote steun en toeverlaat nooit was gelukt. Want bij alles wat ik deed om te herstellen van de 'crash' op 19 maart was haar steun er altijd. En ook toen ik weer richting de Ommelander Courant steeds meer ging doen was het niet van, zou je dat wel doen maar was het bij het gaan steeds de opmerking , veel plezier. Alleen die twee woorden zorgden bij mij al voor een goed gevoel al wist ik dat ze het, zeker in het begin, allemaal spannend vond. En vandaar ook dat ik in de avonduren niet meer naar evenementen ga waarvan ik niet in kan schatten hoe laat ze afgelopen zijn. Vandaar ook mijn verslag op afstand van de grasbaanraces in Uithuizen wat volgens iemand die er wel was geweest een prima verslag was. En ook dat geeft mij het gevoel dat ik er goed aan doe om iemand, wat mijn maatje in alles is, om die 's avonds NIET tot in de late uren te laten wachten tot ik thuiskom. Want hoe mooi ik het verslaggever mogen zijn ook vind, dat is het mij niet waard,
Januari/Februari
Waar januari voor mij in het teken stond van vooral het mogen maken van interviews en een basketbalduel van de Sietsema Highlanders waren het in februari 9 voetbalduels waar ik langs de lijn stond waarbij ik bij een duel, Kloosterburen-Yde de Punt, er voor koos om de tweede helft vanuit de kantine te bekijken. Dat deed ik omdat ik al grieperig naar Kloosterburen was vertrokken en het toen koude weer niet echt voor een verbetering zorgde en mij direct leerde, dat moet je , ziek naar de velden gaan, niet meer doen.
Maart begon nog rustig maar op 14, 16 en 17 maart stonden er drie duels voor mij op het programma en voor dinsdag 19 maart was ik gevraagd of ik naar het duel FC LEO-OKVC wilde. Mijn antwoord was dat dit in orde kwam maar wat niet gebeurde. Op die dinsdag werd ik namelijk getroffen door een tweede hartstilstand binnen twee jaar. Een enorm schrikmoment voor allen die mij dierbaar zijn waarbij Martine, samen met twee van mijn beste vrienden, ook nog eens in de sportschool aanwezig was. Een sportschool, Fyshio2Fit waar ik iedereen nog steeds dankbaar ben voor het adequaat optreden waar ze op de spoedopvang van het UMCG alle lof, en terecht, voor kregen. Een opname van 8 dagen in het UMCG volgde waarbij er op de zevende dag een icd-kastje preventief werd geplaatst en ik mochtgaan herstellen en mij ook direct weer doelen stelde.
In april had ik al snel een doel. Ik wilde graag op 6 april weer langs de lijn staan en wel bij het duel Ezinge-Zeester. Dat was namelijk ook mijn eerste duel op 23 september 2022 toen ik als verslaggever na mijn hartstilstand op 7 augustus 2022 weer op de velden terugkeerde. Na het eerste duel volgden er meer in april en ging ik met de hub-taxi en het openbaar vervoer naar mijn duels waarbij ik op dinsdag 23 april mijn eerste verslag op afstand deed van een voetbalwedstrijd. Ook in april was het dat ik geconfronteerd werd met dat mijn, hou dit nog even voor je' niet op waarde werd geschat. Iets waar ik toen even teleurgesteld over was maar, doordat er daarna nooit meer contact is geweest, ik nu , om met René van der Gijp te spreken, lekker laat gaan.
In mei waren er nog wat laatste competitieduels en waren er op zondag 26 mei grasbaanraces in Eenrum. Ik moet zeggen dat ik, na het dodelijk ongeval in augustus 2023, toch met een iets ander gevoel naar de grasbaan van Eenrum liep. Van de verzekering mocht ik, nadat het die dag precies twee maanden geleden was dat het icd-kastje geplaatst was, zelf weer autorijden wat het even wat gemakkelijker maakte. Gelukkig werden het mooie races op die zondag in mei zodat ik met een blij gevoel 's avonds het verslag schreef wat een dag later in de Ommelander Courant stond.
Juni was de maand van een viertal interviews, het nacompetitieduel FC LEO-Glimmen, de in het water gevallen grasbaanraces in Loppersum (enorm triest voor de organisatie) en de wielerronde van Bedum die met slecht weer en een gebrekkige animo bij de renners te maken had. Teleurstellend voor iedereen was ook het in Bedum ontbreken van kopstukken uit vroegere tijden die een dernykoers zouden rijden.
In juli was er een interview met de nog steeds lid van SV Onderdendam zijnde Johnny Beenes die met Onderdendam aanwezig was op de 10e editie van het Ko Hekkema-toernooi. Verder was ik aanwezig bij de wielerkoersen in Kloosterburen en Usquert die lieten zien dat het slecht gesteld is met de deelname aan de criteriums waarbij Usquert het geluk had dat Jorrit Bergsma, waar ik naast in de jurybus zat, en Bert-Jan Lindeman op het laatste moment naar Usquert kwamen,
Augustus is voor mij de maand waarin ik al sinds 2009 de grasbaanraces van Eenrum en, door de diverse herstarts, de draverijen in Eenrum inclusief de voorbeschouwingen bezoek, Daarnaast ben ik al jaren als verslaggever bij de ½ marathon Lauwersoog-Ulrum en het tennissen in Winsum aanwezig als die beide evenementen in het eerste weekend van augustus vallen. Maar deze keer werd ik ook gevraagd voor de paardendag in Uithuizen. Dat laatste was speciaal omdat ik daar op zaterdag 6 augustus 2022 ook was geweest maar er, door mijn hartstilstand van een dag later, nooit een verslag in de OC is gekomen. Maar het vreemde was dat ik mij twee jaar later niet meer kon herinneren waar ik toen was geweest. Daarom was het maar goed dat ik in de buurt van Uithuizen een vriend tegenkwam die mij de weg naar het evenemententerrein kon wijzen want het navigatiesysteem gaf een route aan die mij overal heen stuurde behalve waar ik moest zijn. Ik moet zeggen, dit was wel even confronterend omdat ik, gezegend met het geheugen van een olifant, wat ik heb 'geërfd' van mijn vader, hier toch van schrok. Maar ik moet zeggen dat ik, na 2x een reanimatie te hebben doorstaan, wel vaker heel diep na moet denken wanneer ik een vraag over iets van voor 7 augustus 2022 krijg. Maar wanneer dat de enige 'pijn' is dan is dat prima te dragen
September is de maand dat het voetbalseizoen weer begon, ik aan de diverse voetbalbijlages mee mocht werken en het bij de contacten met de trainers vaak ging over een steeds meer veranderende mentaliteit. Daar kunnen we met elkaar veel van vinden, en dat doen velen ook, maar dat gaat nooit meer veranderen. Dat heeft er bij mij voor gezorgd dat ik, en waar ik ook langs de lijn sta, qua niveau niets verwacht en alle keren weer blij ben dat ik een bekende tref. Dat laatste lukt na ruim 16 jaar als verslaggever langs de lijn uiteraard prima wat, en op welk complex dan ook, voor mij de krenten in de pap zijn of de slagroom op de taart is. Maar september was ook de maand dat ik op afstand een groot verslag van de EK-finale zijspannen in Uithuizen maakte. Een verslag op afstand waar ik aan het slot van dit artikel op terugkom.
Oktober was een maand met alle weekenden minimaal een voetbalduel omdat Kloosterburen, in navolging van bijna alle verenigingen in het verspreidingsgebied van de OC de overstap naar het zaterdagvoetbal had gemaakt. En daarnaast was er een artikel over een mooi muziekevenement in Leens en een over De Heracliden en waar Ronnie, als de fotograaf waar ik al jarenlang met veel plezier mee mag samenwerken, mijn bij de kabouters van De Heracliden voetballende kleinzoon Tim op de foto zette.
November was een maand met competitie en bekervoetbal want op een koude novemberavond was ik bij Winsum-Stadspark een duel wat door de Winsumers met 3-0 werd gewonnen. Een uitslag die niet bijzonder was in een duel tussen een eerste en een derdeklasser waarbij er vaak gezegd ook nog eens gezegt wordt dat het niveau op zaterdag hoger ligt dan op zondag. Als ik het duel een voor amusementswaarde een cijfer had moeten geven dan had het maximaal een 4 gekregen . En na meer dan 800 duels als verslaggever te hebben gezien denk ik wel te weten wat goed, minder goed, matig, slecht of bagger is. In mijn beleving was het slecht en dat was in het verslag terug te lezen. Op woensdag, het verslag stond op internet, was daar een appbericht met als tekst, welke wedstrijd heb jij gezien en was je wel aanwezig. Ik was verbaasd en reageerde op de app van de hoofdtrainer van Winsum die door de ogen van de trainer wel een goede wedstrijd had gezien. Dat kan dat dit uit zijn oogpunt zo was maar nu weken later denk ik nog steeds idem, voor de neutrale toeschouwer was het geen duel waar je langs de lijn warm van werd en vandaar ik blij was met mijn plaats in de 'skybox/bestuurskamer van de thuisclub.
December werd een maand waar er nog redelijk wat competitieduels werden afgewerkt wat gezien de regen wat er een maand eerder was gevallen best verrassend was. Ook leuk was om in december op bezoek te gaan bij Jacob 'Rockey Montano' Heinstra en zijn vrouw Melliena.. Jacob verzorgt al een groot aantal jaren een muziekmarathon en wat door velen, mede door een goed doel wat er aan gekoppeld is, wordt gewaardeerd
Zo kwam er een einde aan een voor mij bewogen jaar. Een bewogen jaar die ik zonder de steun van een iemand in het bijzonder niet had meegemaakt. Ze was erbij op 19 maart toen ik voor de tweede keer een hartstilstand kreeg. Dat zorgde bij Martine voor een enorme impact waardoor ook het werken een aantal weken niet ging lukken. Maar gelukkig herstelde ik snel maar wat zonder mijn grote steun en toeverlaat nooit was gelukt. Want bij alles wat ik deed om te herstellen van de 'crash' op 19 maart was haar steun er altijd. En ook toen ik weer richting de Ommelander Courant steeds meer ging doen was het niet van, zou je dat wel doen maar was het bij het gaan steeds de opmerking , veel plezier. Alleen die twee woorden zorgden bij mij al voor een goed gevoel al wist ik dat ze het, zeker in het begin, allemaal spannend vond. En vandaar ook dat ik in de avonduren niet meer naar evenementen ga waarvan ik niet in kan schatten hoe laat ze afgelopen zijn. Vandaar ook mijn verslag op afstand van de grasbaanraces in Uithuizen wat volgens iemand die er wel was geweest een prima verslag was. En ook dat geeft mij het gevoel dat ik er goed aan doe om iemand, wat mijn maatje in alles is, om die 's avonds NIET tot in de late uren te laten wachten tot ik thuiskom. Want hoe mooi ik het verslaggever mogen zijn ook vind, dat is het mij niet waard,
