Een kampioensschap na 5 duels? Het kan ook anders
Deze week stond voor mij wel een beetje in het teken van de uitslagen en standen die voor een 11-jarige wel maar voor alles wat jonger is in het jeugdvoetbal niet in beeld komen. We kunnen daar veel over schrijven maar dat er in de leeftijdscategorieën vanaf 11 jaar vier 'kampioenschappen' te verdienen zijn gaat mij een 'voetbalveld' te ver. Maar er waren meer die dat een voetbalveld te ver vonden en die spraken, en terecht, over 3 selectie-competities om vervolgens de laatste competitie/fase te moeten winnen om een volwaardig kampioen te zijn.
Het bovenstaande schreef ik op 17 oktober en kan nu, op vrijdag 13 december, gewoon weer opgevoerd worden omdat de 'kampioenschappen, je weer om de oren vliegen. 'Kampioenschappen' die zijn verdiend door bijvoorbeeld in een poule van zes teams eerste te worden waarbij alleen de winnaar de vijf duels heeft gespeeld, alle teams spelen een keer tegen elkaar, en de rest tot vier of zelfs maar drie duels komt. Met alle respect ik noem dat een 'bal op het dak13-competitie met een moeilijkheidssgraad in een vierde klasse die niet heel hoog ligt. Natuurlijk is een kampioenschap mooi maar is een titelstrijd over vijf potjes nu een echt kampioenschap. Ik krijg dan meer het idee van, een kinderhand is snel gevuld en de trainer denkt, ik ben goed bezig. Maar dat goed bezig wordt na de winterstop vast en zeker wel zichtbaar wanneer de 'kampioenen' elkaar in fase drie gaan ontmoeten. Dan moet blijken of de trainingen hun vruchten af gaan werpen of dat het gewoon een 'bal op het dak13-competitie was die werd gewonnen. Natuurlijk zal er ergens een goede lichting zijn maar in sommige poules naar de overige teams kijkend is de euforie bij vooral ouders lichtelijk overdreven. Maar aan de andere kant, die weten soms ook niet beter omdat ze vaak meegaan in de euforie van de staf die, met een titel in het verschiet, de ontwikkeling van de individuele speler even in de parkeerstand zet. Want het 'kampioenschap' is het enige dat telt. Natuurlijk loopt er bij sommige verenigingen kader rond die wel aan de ontwikkeling denken zoals ik zaterdag nog hoorde. In Uithuizermeeden was het de JO15 van De Heracliden die de MO17 van FC Groningen met een 9-1 nederlaag terug naar Corpus den Hoorn stuurde. Na afloop werd het duel door een begeleidster van Groningen en de trainer/coach van de JO15 van Hera nabesproken en heel eerlijk ik had wel langer van de trainer van Hera JO15 willen luisteren. In duidelijke bewoordingen werd alles besproken en werd het ook duidelijk dat hij wel voor de ontwikkeling en het team ging door bijvoorbeeld na de winterstop als JO17 verder te gaan. Dit om zijn team met meer weerstand te confronteren en waar ze op termijn beter van worden. De trainer hoorde ik niet over een kampioenschap maar wel over een aantal spelers die in potentie de kwaliteiten hadden om in de toekomst van waarde voor De Heracliden 1 te zijn. En dat is voor een voetballiefhebber leuker te horen dan het op de sociale media zien van de euforie rond een 'kampioenschap' in een poule waar van de dertig te spelen duels er acht 'gewoon' niet gespeeld zijn...
Het bovenstaande schreef ik op 17 oktober en kan nu, op vrijdag 13 december, gewoon weer opgevoerd worden omdat de 'kampioenschappen, je weer om de oren vliegen. 'Kampioenschappen' die zijn verdiend door bijvoorbeeld in een poule van zes teams eerste te worden waarbij alleen de winnaar de vijf duels heeft gespeeld, alle teams spelen een keer tegen elkaar, en de rest tot vier of zelfs maar drie duels komt. Met alle respect ik noem dat een 'bal op het dak13-competitie met een moeilijkheidssgraad in een vierde klasse die niet heel hoog ligt. Natuurlijk is een kampioenschap mooi maar is een titelstrijd over vijf potjes nu een echt kampioenschap. Ik krijg dan meer het idee van, een kinderhand is snel gevuld en de trainer denkt, ik ben goed bezig. Maar dat goed bezig wordt na de winterstop vast en zeker wel zichtbaar wanneer de 'kampioenen' elkaar in fase drie gaan ontmoeten. Dan moet blijken of de trainingen hun vruchten af gaan werpen of dat het gewoon een 'bal op het dak13-competitie was die werd gewonnen. Natuurlijk zal er ergens een goede lichting zijn maar in sommige poules naar de overige teams kijkend is de euforie bij vooral ouders lichtelijk overdreven. Maar aan de andere kant, die weten soms ook niet beter omdat ze vaak meegaan in de euforie van de staf die, met een titel in het verschiet, de ontwikkeling van de individuele speler even in de parkeerstand zet. Want het 'kampioenschap' is het enige dat telt. Natuurlijk loopt er bij sommige verenigingen kader rond die wel aan de ontwikkeling denken zoals ik zaterdag nog hoorde. In Uithuizermeeden was het de JO15 van De Heracliden die de MO17 van FC Groningen met een 9-1 nederlaag terug naar Corpus den Hoorn stuurde. Na afloop werd het duel door een begeleidster van Groningen en de trainer/coach van de JO15 van Hera nabesproken en heel eerlijk ik had wel langer van de trainer van Hera JO15 willen luisteren. In duidelijke bewoordingen werd alles besproken en werd het ook duidelijk dat hij wel voor de ontwikkeling en het team ging door bijvoorbeeld na de winterstop als JO17 verder te gaan. Dit om zijn team met meer weerstand te confronteren en waar ze op termijn beter van worden. De trainer hoorde ik niet over een kampioenschap maar wel over een aantal spelers die in potentie de kwaliteiten hadden om in de toekomst van waarde voor De Heracliden 1 te zijn. En dat is voor een voetballiefhebber leuker te horen dan het op de sociale media zien van de euforie rond een 'kampioenschap' in een poule waar van de dertig te spelen duels er acht 'gewoon' niet gespeeld zijn...
