Scheenbeschermers: Het dragen van luciferdoosjes is dikke onzin
Tijdens de weekenden, en soms daarbuiten, gebeuren er in een voetbalseizoen geregeld zaken die het schrijven van een artikel, althans dat vind ik, op Puurvoetbalonline waard zijn. Zaken die je soms doen glimlachen, genieten maar nog vaker verbazen. Vandaar dat ik heb besloten om de rubriek 'mijn weekend/weekmoment te ontkoppelen en daar de rubrieken 'Hilarisch' en 'Verbazing' van te maken. De rubriek 'Hilarisch' omdat er rond de velden soms wat gebeurt waar minimaal om te glimlachen valt en de rubriek 'Verbazing' omdat er tijdens de weekenden, maar ook doordeweeks voldoende op en rond het amateurvoetbal gebeurt wat je steeds weer doen verbazen.
De 'gekte' rond de scheenbeschermers bij het voetballen is al een tijdje gaande en neemt steeds grootsere vormen aan. Zag je eerder heel af en toe iemand met zijn kousen op 'half 7en scheenbeschermers van de grote van een luciferdoosje voetballen, dit seizoen lopener in het amateurvoetbal steeds meer op die wijze te voetballen. Natuurlijk ziet het er stoer uit met je sokken naar beneden voetballen en voor de vorm een paar 'luciferdoosjes' voor je schenen. Maar ergens is het ook lachwekkend. Want prima je kousen op je enkels, zoals vroeger Soren Lerby, Barry Hulshof, de Italiaan Mario Corso en uit mijn eigen voetbalperiode, Wim Nube SR en Ard Torrenga en bij Kloosterburen Wim Vos, dat deden. Allemaal spelers die recalcitrant durfden te zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik sinds de scheenbeschermers op de markt kwamen, in mijn beleving was dat rond de periode dat ik in 1973 bij sporthuis Sjoerd van der Baan ging werken, ze altijd heb gedragen, Eerst had je ze van stof waar je bamboestokjes in kon stoppen en later kwam Cor du Buy, die ook de leverancier van het merk Puma in Nederland werd, met een scheenbeschermer die van plastic, en dus superlicht, was. Die kosten toen 9,75 in de periode dat de gulden nog het betaalmiddel was. Prima scheenbeschermers die aan Wim, Ard en andere Wim niet waren besteed maar die dan ook accepteerden dat ze weleens een 'tikkie' kregen. In het geval van Wim en Ard en Wim hadden ze gelukkig alledrie de mazzel, en zeker de kwaliteit, dat ze te behendig waren om veel 'tikjes' te krijgen. Alle drie waren rasvoetballers van een soort wat je tegenwoordig, en zeker niet in de regionen waarin ik als verslaggever regelmatig langs de lijn sta, niet meer ziet. Dat zorgt dan ook dat ik verbaasd ben dat er tegenwoordig luciferdoosjes als scheenbeschermers gedragen worden terwijl de kwaliteiten om een tackle te ontwijken er vaak niet zijn. Maar de kleine 'doosjes' voor de schenen heeft natuurlijk met de hype van het meedoen met deze 'gekkigheid' te maken en dus met alle gevolgen van dien. Maar een hype die nergens op slaat want durf dan recalcitrant te zijn en laat die 'luciferdoosjes' weg. Want juist dan ben je een kerel zoals Wim Nube SR en Ard Torrenga en bij Kloosterburen Wim Vos, en velen meer, vroeger wel durfden te zijn. Maar ga niet met dingen in je sokken lopen te voetballen die geen bescherming geven. En daarnaast, in een voetbalwereld waar bijna evenveel in gecontroleert wordt dan op een onbewoond eiland is het dragen van 'luciferdoosjes' dikke onzin.
De 'gekte' rond de scheenbeschermers bij het voetballen is al een tijdje gaande en neemt steeds grootsere vormen aan. Zag je eerder heel af en toe iemand met zijn kousen op 'half 7en scheenbeschermers van de grote van een luciferdoosje voetballen, dit seizoen lopener in het amateurvoetbal steeds meer op die wijze te voetballen. Natuurlijk ziet het er stoer uit met je sokken naar beneden voetballen en voor de vorm een paar 'luciferdoosjes' voor je schenen. Maar ergens is het ook lachwekkend. Want prima je kousen op je enkels, zoals vroeger Soren Lerby, Barry Hulshof, de Italiaan Mario Corso en uit mijn eigen voetbalperiode, Wim Nube SR en Ard Torrenga en bij Kloosterburen Wim Vos, dat deden. Allemaal spelers die recalcitrant durfden te zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik sinds de scheenbeschermers op de markt kwamen, in mijn beleving was dat rond de periode dat ik in 1973 bij sporthuis Sjoerd van der Baan ging werken, ze altijd heb gedragen, Eerst had je ze van stof waar je bamboestokjes in kon stoppen en later kwam Cor du Buy, die ook de leverancier van het merk Puma in Nederland werd, met een scheenbeschermer die van plastic, en dus superlicht, was. Die kosten toen 9,75 in de periode dat de gulden nog het betaalmiddel was. Prima scheenbeschermers die aan Wim, Ard en andere Wim niet waren besteed maar die dan ook accepteerden dat ze weleens een 'tikkie' kregen. In het geval van Wim en Ard en Wim hadden ze gelukkig alledrie de mazzel, en zeker de kwaliteit, dat ze te behendig waren om veel 'tikjes' te krijgen. Alle drie waren rasvoetballers van een soort wat je tegenwoordig, en zeker niet in de regionen waarin ik als verslaggever regelmatig langs de lijn sta, niet meer ziet. Dat zorgt dan ook dat ik verbaasd ben dat er tegenwoordig luciferdoosjes als scheenbeschermers gedragen worden terwijl de kwaliteiten om een tackle te ontwijken er vaak niet zijn. Maar de kleine 'doosjes' voor de schenen heeft natuurlijk met de hype van het meedoen met deze 'gekkigheid' te maken en dus met alle gevolgen van dien. Maar een hype die nergens op slaat want durf dan recalcitrant te zijn en laat die 'luciferdoosjes' weg. Want juist dan ben je een kerel zoals Wim Nube SR en Ard Torrenga en bij Kloosterburen Wim Vos, en velen meer, vroeger wel durfden te zijn. Maar ga niet met dingen in je sokken lopen te voetballen die geen bescherming geven. En daarnaast, in een voetbalwereld waar bijna evenveel in gecontroleert wordt dan op een onbewoond eiland is het dragen van 'luciferdoosjes' dikke onzin.
