Walking Football .. het is wat het is en beter wordt het ook niet meer.
Het is wat het is en beter wordt het niet meer is absoluut van toepassing voor wat het Walking Football in de breedste zin van het woord betreft. Want dat heeft mij na de na mijn rentree en het volgen trainingen van de SV Bedum Oldstars en een toernooitje in Winsum ondertussen wel laten zien.
Toen het Walking Football ruim tien jaar geleden in Nederland zijn intrede deed was FC Groningen er als de kippen bij om oud-voetballers te mobiliseren die de kleuren van de 'trots van het Noorden' wilden verdedigen. Dat waren geen mannen die ooit in het Oosterpark, of later in de Euroborg, furore hadden gemaakt maar gewoon oud-voetballers die ooit voor een amateurclub uit waren gekomen. De regels waar het ooit mee begon vond ik op de website van de KNVB, www.knvb.nl , waar uitgebreid werd omschreven wat wel, maar bij het Walking Football vooral niet mag. Zo was er het hoofdstuk 'Rennen' waar het volgende in te lezen viel. Het rennen met en zonder bal is niet toegestaan. Rennen houdt in dat er een moment in de lucht is waarbij beide voeten de grond niet raken, bij wandelen en snelwandelen is er altijd één voet aan de grond
Wanneer ik zoals nu het zwart gedrukte lees moet ik echt een beetje lachen. Rennen houdt in dat je met beide voeten van de grond bent. Dat is iets wat Femke Bol. Lieke Klaver en Sifan Hassan prima gaat lukken maar toch niet meer door een zestigplusser die het rennen niet heeft geleerd zoals boven genoemd drietal dat wel hebben meegekregen. Maar de kuddedieren binnen de Walking Footbal-wereld volgen de door de KNVB opgestelde regels blindelings. Regels die, ruim tien jaar later, nog steeds voor discussies zorgen. Discussies die ook nooit zullen stoppen omdat er een groep is die denkt dat hun toepassing van de regels ten alle tijde leidend moet zijn. Waar de KNVB in de diverse (jeugd)categorieën het plezier in het voetballen hoog in het vaandel heeft staan, door bij de jongere jeugd niet met uitslagen en standen te werken, is dat binnen de 'Walking Footbal-wereld' duidelijk anders. Daar worden de voetballers die nog een beetje kunnen bewegen in een keurslijf geduwd, waarbij de bewegingsvrijheid tot nul wordt gereduceerd , en die het plezier in het spelletje, wat het voetballen alleen maar is, achter de horizon zien verdwijnen. Jammer maar wat helaas wel de realiteit is binnen de wereld van Walking Footballers. Wat ook de realiteit is, wanneer je een half jaar niet hebt gevoetbald zie je dat , dat het niveau binnen de SV Bedum Oldstars er logischerwijs niet beter op is geworden. Dat is logisch zou Johan Cruyff zeggen want als zestigplusser ouder worden zorgt dat er normaal gesproken niet voor dat je als voetballer beter wordt. De training op woensdag 5 juni werd afgesloten met een partij van 8:7 en wat geen partij van een hoog niveau was. Waar in de eerdere partijtjes vier tegen vier iedereen nog redelijk aan de bal kwam was dat in het grote 'hutje-mutje'-partij duidelijk anders. De ballen die ik heb geraakt waren op de vingers van een hand te tellen en wat ook gold voor de zweetdruppels op mijn voorhoofd. Laat een ding duidelijk zijn, dat de 8:7-partij niet liep lag duidelijk niet aan de trainer die nog probeerde te redden wat er te redden viel maar zich even Don Quichotte in gevecht tegen de bekende windmolens moet hebben gevoeld. Zo keerde ik op woensdag 5 juni huiswaarts met toch een wat dubbel gevoel. Een dubbel gevoel van dat bij mij het beeld steeds meer ontstaat dat het Walking Football geen lang leven meer is gegeven of.... binnen de KNVB moeten ze qua regelgeving omtrent het rennen minder halsstarrig zijn zodat ook de fitte oudere voetballer zich bij het Walking Football aan wil sluiten en , ook niet onbelangrijk, in Bedum moeten we geen 'hutjemutje'-partij van 8:7 meer doen want ook dat zorgt niet voor plezier waar het ook in de Walking Footbal-wereld toch echt om moet draaien.
Toen het Walking Football ruim tien jaar geleden in Nederland zijn intrede deed was FC Groningen er als de kippen bij om oud-voetballers te mobiliseren die de kleuren van de 'trots van het Noorden' wilden verdedigen. Dat waren geen mannen die ooit in het Oosterpark, of later in de Euroborg, furore hadden gemaakt maar gewoon oud-voetballers die ooit voor een amateurclub uit waren gekomen. De regels waar het ooit mee begon vond ik op de website van de KNVB, www.knvb.nl , waar uitgebreid werd omschreven wat wel, maar bij het Walking Football vooral niet mag. Zo was er het hoofdstuk 'Rennen' waar het volgende in te lezen viel. Het rennen met en zonder bal is niet toegestaan. Rennen houdt in dat er een moment in de lucht is waarbij beide voeten de grond niet raken, bij wandelen en snelwandelen is er altijd één voet aan de grond
Wanneer ik zoals nu het zwart gedrukte lees moet ik echt een beetje lachen. Rennen houdt in dat je met beide voeten van de grond bent. Dat is iets wat Femke Bol. Lieke Klaver en Sifan Hassan prima gaat lukken maar toch niet meer door een zestigplusser die het rennen niet heeft geleerd zoals boven genoemd drietal dat wel hebben meegekregen. Maar de kuddedieren binnen de Walking Footbal-wereld volgen de door de KNVB opgestelde regels blindelings. Regels die, ruim tien jaar later, nog steeds voor discussies zorgen. Discussies die ook nooit zullen stoppen omdat er een groep is die denkt dat hun toepassing van de regels ten alle tijde leidend moet zijn. Waar de KNVB in de diverse (jeugd)categorieën het plezier in het voetballen hoog in het vaandel heeft staan, door bij de jongere jeugd niet met uitslagen en standen te werken, is dat binnen de 'Walking Footbal-wereld' duidelijk anders. Daar worden de voetballers die nog een beetje kunnen bewegen in een keurslijf geduwd, waarbij de bewegingsvrijheid tot nul wordt gereduceerd , en die het plezier in het spelletje, wat het voetballen alleen maar is, achter de horizon zien verdwijnen. Jammer maar wat helaas wel de realiteit is binnen de wereld van Walking Footballers. Wat ook de realiteit is, wanneer je een half jaar niet hebt gevoetbald zie je dat , dat het niveau binnen de SV Bedum Oldstars er logischerwijs niet beter op is geworden. Dat is logisch zou Johan Cruyff zeggen want als zestigplusser ouder worden zorgt dat er normaal gesproken niet voor dat je als voetballer beter wordt. De training op woensdag 5 juni werd afgesloten met een partij van 8:7 en wat geen partij van een hoog niveau was. Waar in de eerdere partijtjes vier tegen vier iedereen nog redelijk aan de bal kwam was dat in het grote 'hutje-mutje'-partij duidelijk anders. De ballen die ik heb geraakt waren op de vingers van een hand te tellen en wat ook gold voor de zweetdruppels op mijn voorhoofd. Laat een ding duidelijk zijn, dat de 8:7-partij niet liep lag duidelijk niet aan de trainer die nog probeerde te redden wat er te redden viel maar zich even Don Quichotte in gevecht tegen de bekende windmolens moet hebben gevoeld. Zo keerde ik op woensdag 5 juni huiswaarts met toch een wat dubbel gevoel. Een dubbel gevoel van dat bij mij het beeld steeds meer ontstaat dat het Walking Football geen lang leven meer is gegeven of.... binnen de KNVB moeten ze qua regelgeving omtrent het rennen minder halsstarrig zijn zodat ook de fitte oudere voetballer zich bij het Walking Football aan wil sluiten en , ook niet onbelangrijk, in Bedum moeten we geen 'hutjemutje'-partij van 8:7 meer doen want ook dat zorgt niet voor plezier waar het ook in de Walking Footbal-wereld toch echt om moet draaien.
