Op een toernooitje teruggefloten worden voor 'rennen' zonder bal, deden mij na drie minuten beseffen dat deze vorm van 'surrogaatvoetbal' niet mijn ding is zodat het snel 'tassie' inpakken en weer huiswaarts gaan werd.

Op een winderig Geert Reinders Sportpark stond op vrijdag 31 mei het jaarlijks door FC Groningen in de maatschappij georganiseerde Walking Football-festival op het programma. Een toernooi waar , zo begreep ik via de 'tam tam', binnen de gelederen van de SV Oldstars niet heel veel belangstelling voor was. Een geringe belangstelling wat zorgde dat ik mij, nadat ik op 15 mei ,na een om diverse redenen afwezigheid van bijna een half jaar, mijn rentree bij de SV Bedum Oldstars had gemaakt, besloot om mij voor dit toernooi aan te melden. In de week voor het toernooi bekroop mij echter steeds meer het gevoel van, is dit wel een handige actie geweest . Dit omdat er toch al wat geluiden binnenkwamen dat bij dit toernooi het 'rennen' niet was toegestaan. Onder de analisten die op TV met regelmaat de revue passeren is Wim Kieft mijn absolute favoriet. De uitspraak, daar wordt ik vaak een beetje moe van, dekt bij Wim vaak de lading als het gaat wanneer hij iets onzin vind. Dat beetje moe worden heb ik sterk richting de regelgeving binnen het Walking Football. We waren nog maar koud op het veld of de door FC Groningen ingehuurde 'Evert ten Napel' oreerde al over dat de spelers op moesten passen omdat 'rennen' verboden was. Er waren uiteraard die blij met deze uitspraak/regel waren. Maar er waren, waaronder ik, voldoende die minder met deze uitspraak/regel hadden. Dit omdat het verbieden van 'rennen' zonder bal ook bij de oudere voetballers het voetbal volledig uit de partijtjes haalt. Het is al vaker gezegd en geschreven, bestraf het rennen met de bal aan de voet en het lichamelijk contact en je maakt het niet alleen voor de spelleider gemakkelijker maar, en dat is het allerbelangrijkste, je krijgt er leukere partijtjes door en wat weer zorgt voor meer plezier. Maar nee, op het Walking Football-festival 2024 bleef de organisatie zich halsstarrig vastklampen aan de jaren geleden door een stel 'onbenullen' vastgestelde regel, rennen is niet toegestaan. Een regel die teveel leidend is en die gelukkig in Bedum anders worden toegepast. Daar worden de partijtjes, waar bekwame spelleiders bij aanwezig zijn,.gespeeld met als de twee belangrijke regels, geen lichamelijk contact en niet 'rennen' met de bal aan de voet. Duidelijker kan het niet zijn en waar een voetbalvriend enkele maanden geleden van vond dat hij het spel in Bedum meer op voetballen vond lijken dan op een andere locatie waar hij was wezen kijken. Maar, en dat is het grote probleem in Walking Football-land., men heeft wel een mening over hoe ''fout' het spelletje in Bedum gespeeld wordt maar, en dat heb ik vrijdagmiddag met eigen ogen gezien, op alle vier de veldjes gebeurde dat wat juist in Bedum niet mag!. Het bijzondere was dat de 'scheidsie' die op veld 1 floot in tien minuten meer floot dan Bas Nijhuis in een heel seizoen. Deze fluitist floot al bij een lichte versnelling zonder dat er andere speler of bal in de buurt was. Dat zorgde dat ik, en daar ben ik heel eerlijk in, al snel niet echt meer in mij 'hum' was op een toernooi die bijna drie uur duurde maar je in totaal maar zestig minuten actief bezig was. Het niet meer in mijn 'hum' zorgde dat ik na drie minuten al in de gaten had, dat het mij e opgeven voor dit toernooi een foute beslissing was geweest. Zo werd het een kort middagje voetbal en dacht ik opeens aan voetbaltrainer Eric Meijers,die ooit de opmerking 'wat een kut-keeper hebben wij ' de wereld in slingerde. Een benaming die, wat mij persoonlijk betreft , ook voor het door FC Groningen in de maatschappij georganiseerde Walking Football-festival had kunnen staan.