Een JO-7 laat je in november niet om 8.30 uur voetballen

Geschreven door Johan Staal op . Geplaatst in Columns

Tijdens de weekenden, en soms daarbuiten, in een voetbalseizoen gebeuren er geregeld zaken die het schrijven van een, althans dat vindt ik, artikel op Puurvoetbalonline waard zijn. Zaken die je soms doen glimlachen, verbazen, genieten maar die je soms ook 'irriteren'.
johan 1
Voor mijn 'langs de lijn-duel ben ik altijd ruimschoots op tijd aanwezig op het sportcomplex waar het duel wordt gespeeld. Dat vind ik prettig omdat een wedstrijd voor de Ommelander Courant bezoeken voor mij meer is dan alleen maar langs de lijn staan. Een praatje maken met bestuursleden, andere vrijwilligers en supporters hoort wat mij betreft bij het bezoeken van een voetbalwedstrijd. In de meeste bestuurskamers is het voor de wedstrijd en in de rust goed toeven en zijn er de verhalen, opmerkingen die je als buitenstaander, want dat ben je als verslaggever, moet filteren. Doe je er wat mee of is het horen en opslaan in je eigen 'archief' en waar het ook blijft. Maar soms hoor je ook zaken waar je tot op het bot verbaasd over bent zoals zaterdag in de bestuurskamer van Rood Zwart Baflo. Daar ging het opeens over het aanvangstijdstip van een mini-toernooi voor de JO-7 van de Bafloërs die 's morgens om 08.30 uur op een sportcomplex in de provincie hun eerste wedstrijd van drie potjes mochten spelen. Ik begreep dat Rood Zwart Baflo zich voor het toernooitje had afgemeld en wat ik helemaal begreep. Je bent toch een beetje door 'de ratten besnuffeld' wanneer je kinderen van 5 en 6 jaar in de qua weersomstandigheden vaak slechtste maand van het jaar om 08.30 uur  op een in dit geval modderig veld opstuurt . Ik begreep heel goed dat Rood Zwart Baflo zich had afgemeld en begrijp ook niet dat clubs zeker voor deze leeftijdsgroep zelf niet wat creatiever zijn. Dit soort dwaze acties doen mij daarom ook terugdenken aan een tijd waarin alles niet beter maar wel leuker en beter geregeld was. Mij jongste dochter Saskia is nu 31 jaar en dus praat ik over een periode die ruim twintig jaar geleden is. Sas voetbalde toen in de jongste jeugd van Kloosterburen in een gemengd team van 5 jongens en 5 meisjes. Een prachtig team waar ik toen een van de leiders/trainers van was. Veel werd er georganiseerd wat door het team als een spons werd opgezogen. In alles wat er werd georganiseerd keken we wat er kon en waarbij er met grote regelmaat van de plaatselijke gymzaal gebruik werd gemaakt. Daar dacht ik aan toen ik het verhaal van het vroege tijdstip van het mini-toernooitje hoorde. Nooit zouden wij met ons team  mee hebben gedaan omdat het plezier binnen het team van toen, wat Saskia bij toeval gisteren nog een keer vertelde, het belangrijkste was. Want heel eerlijk, ik kan mij niet voorstellen dat er ook maar een leider op een nog half donkere zaterdagmorgen van de 25e november in de auto zat die dacht, dit hebben we met elkaar slim gedaan. Want een mini-toernooi is prima maar doe het dan later op de morgen in een zaal waar het goed toeven is en het plezier wel voorop staat.