Ondanks een kapotte paraplu was het weer fijn langs de lijn
Tijdens de weekenden, en soms daarbuiten, in een voetbalseizoen gebeuren er geregeld zaken die het schrijven van een, althans dat vindt ik, artikel op Puurvoetbalonline waard zijn. Zaken die je soms doen glimlachen, verbazen, genieten maar die je soms ook 'irriteren'
Op zaterdag 11 november 'is de dag dat mijn lichtje branden mag' waren de weersomstandigheden bar en boos. Weersomstandigheden die er voor zorgden dat mijn 'langs de lijn-wedstrijd' Zeester-Ezinge afgelast werd en er koers gezet mocht worden naar het Geert Reinders Sportpark in Winsum waar de thuisploeg de strijd aan mocht binden met DZOH uit Emmen. Een blik op het volgens velen zeer betrouwbare buienradar liet zien dat er vanaf 13.00 uur weinig 'regengevaar' meer te verwachten viel. Een prettige bijkomstigheid bij een 'langs de lijn-duel' zonder een grote overkapping of een tribune. Maar als vereniging moet er wat te wensen overblijven al begreep ik enkele weken geleden dat de plannen voor een tribune op het Geert Reinders Sportpark aanstaande zijn. Maar voor nu was ik aangewezen op mijn paraplu en waar ik een 'bloedhekel' aan heb. Dat 'fucking'-ding zit namelijk bij het schrijven altijd in de weg en in mijn vijftien seizoenen als verslaggever ben ik er al een aantal vergeten. Maar zaterdag moest de paraplu mee want buienradar was zaterdag even betrouwbaar als de op dit moment om onze stem vechtende politici in Den Haag. Want het regende in de eerste helft met regelmaat en ook de wind was verrassend sterk. Iets waar mijn paraplu niet goed tegen kon zodat hij na een half uur spelen de pijp aan 'Sint Maarten' gaf. Het 'instorten' van mijn paraplu deed mij angstvallig de luchten boven Winsum in de gaten houden in de hoop dat de regenbuien een andere koers dan over Winsum zouden nemen. Maar helaas ook in de tweede helft bleef het niet droog wat ook goldt voor mijn jas die prima tegen de kou maar iets minder tegen de regen bestand is. Dat zorgde voor een wat minder leuke tweede helft langs de lijn wat mede kwam doordat het duel na een 0-3 ruststand al gespeeld was. Maar een steeds meer doorweekte jas of niet, ik bleef staan omdat het, ondanks de regen, toch weer gezellig langs de lijn was en wat eerder in de rust in een overvolle kantine van de Winsumers niet anders was. Daar ging het over een late afkeuring van het duel van De Heracliden tegen De Fivel, jonge opgroeiende kinderen, de toekomst van een mooie club, gezondheid en wat nog meer ter sprake kwam. Momenten die ik koester omdat het voor mij nooit alleen om de wedstrijd alleen gaat. Het randgebeuren en het tegenkomen van bekenden is voor mij minstens zo belangrijk. Want bij alles wat ik doe staat plezier voorop en dat ik dan dankzij een kapotte paraplu doorweekt thuis kom neem ik met alle plezier op de koop toe.
Op zaterdag 11 november 'is de dag dat mijn lichtje branden mag' waren de weersomstandigheden bar en boos. Weersomstandigheden die er voor zorgden dat mijn 'langs de lijn-wedstrijd' Zeester-Ezinge afgelast werd en er koers gezet mocht worden naar het Geert Reinders Sportpark in Winsum waar de thuisploeg de strijd aan mocht binden met DZOH uit Emmen. Een blik op het volgens velen zeer betrouwbare buienradar liet zien dat er vanaf 13.00 uur weinig 'regengevaar' meer te verwachten viel. Een prettige bijkomstigheid bij een 'langs de lijn-duel' zonder een grote overkapping of een tribune. Maar als vereniging moet er wat te wensen overblijven al begreep ik enkele weken geleden dat de plannen voor een tribune op het Geert Reinders Sportpark aanstaande zijn. Maar voor nu was ik aangewezen op mijn paraplu en waar ik een 'bloedhekel' aan heb. Dat 'fucking'-ding zit namelijk bij het schrijven altijd in de weg en in mijn vijftien seizoenen als verslaggever ben ik er al een aantal vergeten. Maar zaterdag moest de paraplu mee want buienradar was zaterdag even betrouwbaar als de op dit moment om onze stem vechtende politici in Den Haag. Want het regende in de eerste helft met regelmaat en ook de wind was verrassend sterk. Iets waar mijn paraplu niet goed tegen kon zodat hij na een half uur spelen de pijp aan 'Sint Maarten' gaf. Het 'instorten' van mijn paraplu deed mij angstvallig de luchten boven Winsum in de gaten houden in de hoop dat de regenbuien een andere koers dan over Winsum zouden nemen. Maar helaas ook in de tweede helft bleef het niet droog wat ook goldt voor mijn jas die prima tegen de kou maar iets minder tegen de regen bestand is. Dat zorgde voor een wat minder leuke tweede helft langs de lijn wat mede kwam doordat het duel na een 0-3 ruststand al gespeeld was. Maar een steeds meer doorweekte jas of niet, ik bleef staan omdat het, ondanks de regen, toch weer gezellig langs de lijn was en wat eerder in de rust in een overvolle kantine van de Winsumers niet anders was. Daar ging het over een late afkeuring van het duel van De Heracliden tegen De Fivel, jonge opgroeiende kinderen, de toekomst van een mooie club, gezondheid en wat nog meer ter sprake kwam. Momenten die ik koester omdat het voor mij nooit alleen om de wedstrijd alleen gaat. Het randgebeuren en het tegenkomen van bekenden is voor mij minstens zo belangrijk. Want bij alles wat ik doe staat plezier voorop en dat ik dan dankzij een kapotte paraplu doorweekt thuis kom neem ik met alle plezier op de koop toe.
