'Je moet iemand, en zeker als Walking Footballer', iets gunnen

Geschreven door Johan Staal op . Geplaatst in Columns

Je moet iemand wat gunnen hoorde ik enkele dagen een oud-speler van de SV Bedum Oldstars zeggen. Een opmerking waar ik het geen 100 maar wel 200 % mee eens ben.

johan 1

Het was op woensdag 25 oktober dat ik kwaad van de training van de SV Bedum wegliep. Dat was een actie vanuit mijn gevoel waarom ik op zestigjarige leeftijd, inmiddels alweer ruim zes jaar geleden, weer een balletje ging trappen. Dat deed ik omdat de liefde voor het voetballen nog steeds aanwezig was en, ook niet onbelangrijk, omdat er in Bedum gevoetbald werd  op een manier die mij na een eerste kennismaking vanaf de zijkant wel aansprak, Dat zorgde dan ook voor een lidmaatschap die in augustus 2022 abrupt leek te eindigen maar die in mei 2023 weer werd opgepakt. Na een inactiviteit van ruim een half jaar ging het met horten en stoten beter al werd het niveau nooit  meer van voor mijn hartstilstand. Een gegeven waar ik prima mee kan leven maar waar door mijn buiten het voetbal veel trainen steeds meer verbetering in kwam. Ondanks dat merkte ik toch dat het allemaal wat anders was geworden waardoor ik onze oud-teamgenoot ook zo goed begreep. Zo beleefde ik er jarenlang  heel veel plezier aan om de helaas veel te vroeg overleden Hans Apotheker in het spel te kunnen betrekken en nog mooier om hem te laten scoren. Hans, waar ik een meer dan uitstekende band mee had, noemde mij van een ander level dan hij maar wat ik anders zag. Wij waren namelijk  niet alleen teamgenoten maar ook zestigplussers voor wie het een cadeautje is dat ze nog konden voetballen. En dan maakt het niet uit wie er uiteindelijk wint of verliest omdat je op dat moment allemaal winnaar bent. Het genieten van het spelletje, wat voetballen is, was voor mij de reden om in 2017 de kicksen weer aan te trekken maar wat op 25 oktober 2023 even een flinke deuk kreeg. Het fenomeen 'lichamelijk contact' is in de ruim zes jaar dat ik lid van de SV Bedum Oldstars ben  denk ik ondertussen een keer of 'driehonderd' besproken en wat zolang de Bedum Oldstars blijven bestaan nog wel tientallen keren gaat gebeuren. In de week na 25 oktober was het tijdens mijn duurlopen of een wandeling met Bietsj vaak van, ga ik wel of ga ik niet verder als Walking Footballer. Om fitter te worden hoefde ik het, met een aantal duurlopen, wandelingen en het bezoeken van de sportschool per week, namelijk niet te doen. Ik ben heel eerlijk, het was wel even een dilemma omdat ik het plezier in in iets hebben na 7 augustus 2022 nog hoger in het vaandel heb staan dan voor die bewuste zondag in augustus. Zo ben ik gestopt met mijn activiteiten voor de Ommelander Courant die na 20.00 uur plaatsvinden of eindigen. Domweg omdat ik daar geen zin meer in heb en wat op een nu nog onzekere termijn ook gaat gebeuren richting de interviews en verslagen langs de lijn. Onze vorige trainer, Nanno Kranenborg, zei altijd, de P van plezier staat voorop en dat was ik wel met hem eens. Ook veel dingen niet maar dat is een ander verhaal. En dat was ook wat onze oud-ploeggenoot bedoelde met elkaar wat gunnen wanneer iemand bijvoorbeeld terugkomt van een blessure of ziek zijn. Geef diegene even wat meer tijd om een bal aan te nemen, een leuke actie te maken of biedt hem de kans om tot scoren te komen zodat ook de 'terugkeerder' met een goed gevoel huiswaarts keert. Want gezien het toch wat teruglopende aantal spelers  is het zaak om iedereen wel  aan boord te houden. Wat ik 25 oktober deed was zeker geen strakke actie maar mijn gevoel zei dat ik het moest doen omdat de P van plezier er tijdens die training voor mij zeker niet was omdat het elkaar wat gunnen er te weinig  en het  lichamelijk contact er  te veel was.